غرل- برای خاطر دنیا دلم نمی گیرد

      برای خاطر دنیا دلم نمی گیرد         

       از این هوای غم آلوده  هم نمی گیرد  

        به عشق آن که گذرمیکنم از این وادی                

       و می رسم به خدا و حرم ، نمی گیرد     

     اگر چه فاصله ، بسیار و راه طولانی است   

     رونده بوی سکون و عدم نمی گیرد

      مسافری که سبک می رود به سوی وطن  

     ز رنج راه دلش بوی غم نمی گیرد

     چرا  به کوله سنگین خویش می نازد    

      نشسته ای که قدم از قدم نمی گیرد ؟

     کسی که شوق سفر را به طالعش دارد  

      عبور قافله را دست کم نمی گیرد 

     هوای رفتن اگر کرده ای ، یقین دارم   

      دلت ز جاده پر پیچ و خم نمی گیرد    

     خطر همیشه کمین کرده پشت ، غفلت ها  

      و گرنه زلزله ها نام  بم نمی گیرد .