جهان دور وبر را خوب دیدیم

جهان دور وبر را خوب دیدیم         

به کارش چرخه ای معیوب دیدیم

به جای خدمت از خدمتگزاران        

میان چرخ مان هی  چوب دیدیم

کسی که حرف حق می زد همیشه        

به زندان رفته و مغضوب دیدیم

میان آستینِ حرف زن ها         

همیشه دسته جاروب دیدیم

خیانت کارها را بر سر کار          

به رسم رابطه منصوب دیدیم

نگهبان ها شریک دزد بودند       

امانت دار را مغلوب دیدیم

بنای استواری هر کجا بود       

به دست مفسدان ، مخروب دیدیم

اگر حرف درستی هم شنیدیم     

ز تاثیر می و مشروب دیدیم

به جای حکم بر مبنای انصاف   

به رای حاکمان سرکوب دیدیم

 نه یوسف بود در فرمانروایان      

نه در اطراف شان یعقوب دیدیم

به نام دین حسین را سر بریدند   

و عیسی  را اگر  مصلوب دیدیم     

 هر آن که ظاهراً وارسته تر بود  

به دنیا بیشتر مجذوب دیدیم

به دنبال حقیقت هر چه گشتیم  

نشان از فتنه و آشوب دیدیم

عصای کورها را هم ربودند  

جلوی پای آنان جوب دیدیم

چماقی را عدالت نام دادند     

که از آن خلق را مضروب دیدیم

 فقط ظلم و فقط ظلم و فقط ظلم  

به قانونهای نامکتوب دیدیم

خلاصه ما در این عصر طلایی    

چه عنصرها که نامطلوب دیدیم!

هر آن کس که به ظاهر اهل حق بود

به شیطان بیشتر منسوب دیدیم

از این گندم فروشان دروغین

فقط ما جویِ نامرغوب دیدیم

همه در ادعا پاکیزه بودند        

ولی ما خشتک مرطوب دیدیم!

رباعی در مدح مولا علی ع برای افتتاح و اختتام مجالس مدح و سخنرانی

اوقات گرفتن برات است بیا    

هنگام گذشتن از صراط است بیا

بفرست تو بر علی و آلش صلوات    

یعنی که علی راه نجات است، بیا

*****

مهر علوی راه نجات است بیا           

بر مرده دلان آب حیات است ، بیا

بر روی زمین و آسمانها ، صلوات    

ارزنده ترین حسنات است ، بیا

*****

ایام نزول برکات است ، بیا               

حق در پی تقسیم زکات است بیا

سهمی اگر از لطف خدا می خواهی          

درگاه ورودت صلوات است ، بیا

بر عشق بیا نام خریت بگذاریم

بر عشق بیا نام خریت بگذاریم           

بگذار بنا را به صداقت بگذاریم!

تا کی به عناوین فریبنده و زیبا          

سر پوش بر این ترک هویت بگذاریم؟

جز دردسر از این دل دیوانه چه دیدیم 

تا جان به رهش ساده و راحت بگذاریم؟

عبرت نگرفیتم که از قصه آدم          

پا بر سر آن سیب فلاکت بگذاریم

یک لحظه عنان را به کف دل بسپاریم   

یک عمر به اندوه و شکایت بگذاریم

آرامش خود را به هیاهو   بکشانیم      

جان بر سر این بزم محبت بگذاریم 

عقلی که خدا داده چه حاجت که به جایش   

درد و غم و دلشوره و محنت بگذاریم ؟

ای دل تو چه کردی که چنین ساده و راحت     

سر را به ره وسوسه هایت  بگذاریم ؟

از این  همه پرسش به جوابی نرسیدیم          

باید همه را پای رفاقت بگذاریم !