شکر خدا یک دفتر دیگر فراهم شد

سالیان طولانی، دفتر های خاطراتی داشتم که امور هر روزم را می نوشتم،

و این دفترهای قطور، گاهی حدود یک سال ونیم از زندگی مرا در بر می گرفت.

این غزل قدیمی را به عنوان  مقدمه ای بر شروع یکی از آن دفترها ، در سال 1389 سروده بودم:

شکر خدا یک دفتر دیگر فراهم شد

اما به جایش قسمتی از عمر من کم شد!

تا کی توان دارم که بنویسم؟ نمی دانم!

باید مهیای سفر بود و منظم شد!

خرم کسی که وقت رفتن توشه ای برداشت

شادان کسی که در مسیر عشق آدم شد!

من زندگی را دوست دارم ، هر کجا باشد

هر جا بگوید دوست، باید تا کمر خم شد!

اینجا هوا آلوده می گردد به غم ، هر روز

حتی « اُزُن » هم لایه اش تخریب از غم شد!

باید پی اکسیژن خالص تری باشم

سعی خودم را می کنم، شاید فراهم شد!