بیزارم از دنیا برای استرس هایش

بیزارم از دنیا برای  استرس هایش                

حیف از تمام روزها که ریختم پایش

گفتم که حتماً  جلوه های خوب هم دارد                   

روزی می افتد پرده ها از روی زیبایش

قدر تمام عمر کوشیدم و جان کندم                    

شاید ببینم عاقبت روی دلارایش

هر چه جلو رفتم چو سایه دور شد از من           

هرگز نشد کوتاه قدری از  درازایش

عمر خودم را مفتی مفتی هدر دادم               

بانگ دهل از دورها  خوش بود  آوایش

انگار دنیا مجلس جشن عروسی  هست       

او نو عروس و مردمان غرق تماشایش

 هر کس که می بینی اسیر جلوه های اوست       

خرد و کلان شهر مشتاق اند و شیدایش!

اما به جان عاشقانش خون دل ریزد             

این ساقی نامرد با ناز و تمنایش

ما کودکانی عاشق چرخِ فلک هستیم           

سرگرم و خندانیم در  پایین و بالایش

غافل از آن که پلک هامان می شود  سنگین         

ما را به خواب مرگ خواهد برد لالایش

خورشید سر برآورد، از مشرق نبوت ( عید غدیر )

خورشید سر برآورد، از مشرق نبوت                   

در حجةالوداع سال دهم ز هجرت

فرمان حق چنین بود ابلاغ کن محمد                      

بالا ببرعلی را،  بر منبر امامت

خاموش گر نشینی ، راه تو می شود گم                  

تکمیل دین نگردد الّا به این رسالت

از دشمنان نترس و اعلام امر ما کن                     

ما حافظ  تو هستیم ، از مکر این جماعت

در واحه غدیر خم در هوای سوزان                     

هنگامه ای به پا بود، چون لحظه قیامت

فرمان حضرت دوست چون و چرا ندارد               

از بندگان نباشد شایسته جز اطاعت

چون حاجیان خسته گرد آمدند یک جا                   

پیغمبر گرامی فرمود  با صراحت

هر کس که من ولی و مولای امر اویم                  

مانند من علی هم دارد بر او ولایت

یعنی که جانشین بر حق من علی هست                 

حبل المتینی اوست، تنها ره سعادت

تا بعد من  نگردند  گمراه اهل ایمان                     

اسلامیان نباشند، بی پرچم و علامت

بر دوستان دعا و نفرین به دشمنان کرد                 

خوشبخت آن که باشد از دوستان حضرت

ما را همین شرافت بس که محب اوییم                   

در جان ما فتاده ، برقی  از آن محبت

یک ذره جای خالی ، در سینه های ما نیست           

عشق محمد است و مهر علی به غایت 

بر پیروان ایشان امید رستگاری است                   

روزی که پرده ها را وا می کند حقیقت

یارب به عشق مولا از من بشو پذیرا                    

این چند بیت ناقص را از ره کرامت

کل سخنوران عالم  که جمع گردند                  

حق علی وآلش کی می شود رعایت؟

این برگ سبز را من تقدیم شان نمودم                 

تا دست های خالیم   کمتر کشد خجالت !

عید غدیر مبارک(رباعی)

شادم که مرا هست  دلارام علی

آغاز و ادامه و سرانجام ، علی

بر لوح وجودم قلم عشق نوشت:

آقام محمد است و مولام، علی!

گاهی برای گفتن، یک حرف هم زیاد است

گاهی برای گفتن، یک حرف هم زیاد است         

وقتی مخاطب ما ، گوشش به دست  باد است

دیدم حواس پرت است ،  دل را به هر که دادم     

هر چینی شکسته،  محصول اعتماد است

آداب مهر ورزی ،خواهان ندارد امروز      

بازار با وفایان ، این روزها کساد است  

صدق و صفا ندیدم ، در ازدحام این شهر    

بس خنده ها که عمقش دریایی از عناد است!

 از بس  که ساده بودم ، دنبال عشق رفتم 

این روزها برایم،  این جامه ها گشاد است

 شک می کنم به هر کس، زیبا سخن بگوید   

هر چهره قشنگی،  از پودر یا  پماد است !

هر مشکلی که باشد، با عقل می شود حل    

هر کس پی دلش رفت، یک عمر نامراد است  

 خط می کشم پس از این،   دور دل خودم را   

ویروس  دل پرستی، در حال ازدیاد است!

عشق تو درون مایه شاعر شدنم بود

عشق تو درون مایه شاعر شدنم بود   

انگار که از روز ازل در بدنم بود

بازار غزل گرم شد از هرم حضورت  

خورشید نگاه تو میان سخنم بود

هنگام تماشای تو سرخورد دل من  

افتاد در آن جاذبه  که  راهزنم بود

رسوای جهان گشتم ازین عشق مجازی    

رسوایی ام از پارگی پیرهنم بود

حاجت به کسی نیست که نفرین بنمایی 

این آتش جانسوز از اول به  تنم بود

مجنونی من جوشش یک حس درونی است  

لیلایی تو  خواسته خویشتنم  بود!

می رود در کار عشقت هستی ناقابلم

می رود در کار عشقت هستی ناقابلم           

حال خوبی می دهد دیوانه بودن بر دلم

دوست دارم با تو باشم تا ابد در یک قفس     

تا که تنها در بهشت عدن باشد منزلم

گیسوانت را رها کن  روی امواج نسیم        

تا بگیرد بوی گلهای بهاری محفلم

گاهی از عطر دل انگیز رها در جامه ات    

شور عرفانی بده  بر خلوت بی حاصلم

 دستهایم را بگیر و دور اندامم بپیچ        

تا کند تلفیق رویا با حقیقت کاملم!

میوه عشق من و تو میوه ممنوعه است

خوب می دانم خطرناک است ! اما مایلم!

پوزش و عذر خواهی

با سلام و درود بر همه بازدیدکنندگان عزیز وبلاگم،

از این که نمی توانم صدای غزلهای با گویش محلی را پست بگذارم متاسفم.

همه دوستان می دانند که اشعار محلی  اگربدون صدا باشد نه تنها برای کسانی که با آن گویش بیگانه اند بی لطف و دشوار خواهد بود بلکه بسیاری از کسانی هم که اهل همان گویش هستند در قرائت آن سروده ها دچار سختی خواهند شد و بدین گونه شعر لطافت خود را از دست خواهد داد ، هر چند اکنون به مدد فضای مجازی و پیام رسانهای اجتماعی این امکان که صدا  هم ارسال شود ، ایجاد شده است و من هم اشعارم را  همراه با نوشتار و کلام در آن رسانه ها منتشر می سازم، بنابراین امیدوارم امکان ارسال صدا در بلاگ اسکای نیز فراهم شود تا همه بینندگان عزیز بتوانند خواننده اشعار و گویشهای محلی نیز باشند . با سپاس از همه همراهان گرامی

من شاهرودی ام و همین اعتبارمه ( با یکی از گویشهای شاهرودی)

من شاهرودی ام  و همین اعتبارمه      

هر چند مملکت همه شهر و ، دیارمه

شهری قشنگ و خاطره انگیز و دلربا   

کوه و کویر و جنگل و دریا ، کنارمه

 از دین من نپرس، فقط انقده بدان      

عشق علی و آل محمد شعارمه    

یگ نعمت عظیم خدا داده که نگو 

از بس که لطف خاص خداوند یارمه

نزّیک مشهدم، دو قدم مانده تا حرم   

همسایه امام رضا، افتخارمه

هر وخت دلم مگیره دو روزه مرم ، میام       

عطر حرم دوای دل بی قرارمه

فرقی نداره فصل،  که پاییزه یا باهار             

آقا خودش نشسته  و در انتظارمه

گاهی  صدا  مزنم یا رضا، رضا      

پاسخ مده بله! خودش خواستارمه

هر روز خم مشم طرفش السلام ، عشق      

با نور خود بشور  دل پر غبارمه

همسایه بدی اگه هستم، مریدتم       

بگذر ز من ببخش ، دل شرمسارمه  

آقا منه ببخش اگه بی ادب شدم          

خلق خوش و کریم تو گستاخ دارُمه

  از من خطا و از تو بزرگی ، طبیعیه    

با حب و مهر تو  به غریبه چکارمه 

 من خاک پای نوکر دربارتم نِیُم        

نشکن به قهر و غضب دل امیدوارمه!  

هخوام برم ازین شهر، به قولی جیم هاباشم (غزل با گویش شاهرود زیبا)

هُخوام برم ازین شهر، به قولی جیم هاباشم     

هر چی دارم هادنم ،بی زر و سیم هاباشم 

بار سَفِر دِوِندم ، برم یه جای عالی             

خدا بُوخوایه مشهد، برم مقیم هاباشم

امام هشتم ما ، خیلی مِیمُن نوازه     

نوکر اون امام ،خب و کریم هاباشم

  اذنم اگه هادنه، هر رو برم زیارت       

نِبیله واز دچار ، غصه یو بیم هاباشم!

صحن و سِراشه جارو، کنم به میل و رغبت        

خادم افتخاری، مثل نسیم هاباشم

دس به سینه وِستاکم ،جلو در ورودی 

جزو خوشامد گویا، به اون حریم هاباشم

یه چن تا دانه گندم ، روی زمین  دُپاشم      

چینه کفتراشه، منم سهیم هاباشم

وخت نماز که هابه ، منم بشم اذن گو      

شریک اُون ثواب ، خیلی عظیم هاباشم

هوا ، هوای عشقه، حرم خود بهشته   

هُخوام منم نَفِس کش، از اون شمیم هاباشم

خدا کنه نِونده ،  درکرامتش رِ     

یه وخت  سرانه، پیری نرم یتیم هاباشم

یه عمره کج بِرفتم، از در خانه حق      

خدا کنه بتانم، که مستقیم هاباشم

به لطف حضرت دوست کارمه اصلا(ح) کنم 

یه آدم پاک و خب ،عین قدیم هاباشم

تا باقیات صالحاتی هست، دریابیم

تا باقیات صالحاتی هست، دریابیم      

هنگامه صوم و صلاتی هست، دریابیم

بذر محبت در قلوب خسته بنشانیم     

در دل چو شوق انبساطی هست ، دریابیم

راهی دراز و پر خطر در پیش روی ماست   

تا فرصت راه نجاتی هست دریابیم

یک روز حتما تشنه خواهد شد لبان ما   

حالا اگر آب حیاتی هست ، دریابیم

همراه ما در وادی حیرت که خواهد بود؟   

تا راههای ارتباطی هست، دریابیم

دنیا سراشیب خطرناکی است، سمت مرگ 

هر تابلوی احتیاطی هست، دریابیم !

بوی بنزین گران را باز هم حس می کنم

رهنمودی تازه  از اهل کرم حس می کنم    

بوی بنزین گران را باز هم حس می کنم

صحبت عدل است و برخی تشنه اجرای آن 

همت اجراش را در هر قدم حس می کنم

با گران کردن عدالت خوب اجرا می شود    

خوبی اش را سالها با پشت خم حس می کنم

تا شود هر کس به قدر سهمش از آن بهره مند  

قطره چکانی فراز ملک جم حس می کنم

بس که می گویند ما بنزین مفتی خورده ایم        

تا قیامت من خودم را متهم حس می کنم

آن قدر دم می زنند از حصه آیندگان           

که وجود نسل فعلی را عدم حس می کنم

هر نفر یک سطل بنزین سهم ماهش می شود  

من همین مقدار را هم مغتنم حس می کنم

نفت می گویند  مال ماست اما پس  چرا               

جاش را در سفره خالی م کم حس می کنم

حال بنزین هم جلودار گرانی می شود            

ضربه اش را از هم اکنون بر  تنم حس می کنم

 بس که آب خوش به ما دادند، توی مملکت     

از در و دیوار روحم بوی نم حس می کنم

با تمام این سخن ها جان فدای رهبرم

سایه اسلام را تا بر سرم حس می کنم

جان خود را می دهم در حفظ دین و میهنم

تا ابد  خود را نگهبان حرم حس می کنم!

جان پناه من از هر بلا و بدی (شب قدر 19 رمضان 1444 )

جان پناه من از هر بلا و بدی       

یا علی مددی   یا علی مددی

چو زند طوفان به کرانه دل     

گاه جذر و مدی ، یا علی مددی

پی هر مشکل  به زبان برسان     

گر که با خردی   ،  یا علی مددی

بزن از ته دل  عاشق حیدر       

به خدا  بلدی     ، یا علی مددی

روز ولادت ، مُهر ولایت       

به دلم تو زدی، یا علی مددی

 تو امیر منی، دشمن تو بود      

کم ز هر عددی ، یا علی مددی

به محبانت نشنیده کسی      

ز تو دست ردی ، یا علی مددی

بده از آتش،  شب قدرم را        

به امان سندی، یا علی مددی

حالا که نیستی به خیال تو دل خوشم

حالا که نیستی به خیال تو دل خوشم    

با یاد لحظه های وصال تو دل خوشم

تا یک بهانه جور شود ، من ببینمت

با عطر ماندگار به شال تو ، دل خوشم

گاهی که حسرتم غلیان می کند تو را

با گریه در هوای زلال تو ، دل خوشم

تو ماه کاملی،  ولی از پشت ابرها

حتی به انتظار هلال تو دل خوشم

هر روز با امید طلوع دوباره ام

از مشرق بلند جمال تو ، دل خوشم

وصل ات برای من شده ممنوع، ناگزیر

با گفتمان میوه کال تو ، دل خوشم

گر چه هوای شهر دلم بی تو مرده است

تا می وزد نسیم شمال تو ، دل خوشم

ما هر دو سوختیم و کسی با خبر نشد

امّا من از شباهت حال تو ، دل خوشم!

عید داره همیایه، قدمش رو سرِچشم (شادباش سال نو با گویش شاهرودی)

عید داره همیایه،  قدمش رو سرِچشم      

آخ که خیلی  با صفایه ، قدمش رو سر چشم

ننه سرما هروه، جاش عمو نوروز همیا       

در خانه روش  وایه  ، قدمش رو سر چشم

همه شارودیا میمن عیده دوست دارن         

چه غریب چه آشنایه قدمش رو سر چشم

هر کی وا هر کی که قهره بیتره آشتی کنه    

هر کی ام که ناقلایه، قدمش رو سر چشم

میمن عزیزی امسال همیا عید دیدنی                

عزیز ما و شمایه ، قدمش رو سر چشم

اگه گفتین که کیه، ماه خدا، ما رمضن          

ماه عشق عرفایه،قدمش رو سر چشم

هزار و چارصد ودو روز سه شنبه همیا     

اینم از لطف خدایه ، قدمش رو سر چشم

کوچه رِ او دپاشین  سفره هف سین دچینین        

عید داره همیایه، قدمش رو سر چشم

دوبیتی با گویش شاهرود زیبا - همه هنگن

همه هنگن خمیر و خورد و خسته ن    

ولی  آنلاینن و گوشی به دستن

به ظاهر مین جمع خانواده      

خدا هندانه که پیش کی هستن!

با وعده های خوشگل و عالی خرم نکن

با وعده های خوشگل و عالی خرم نکن       

حتی به نام رشد و تعالی خرم نکن

گولم نزن به وعده جنت ، به نهر آب       

با وصف حوریان مثالی خرم نکن

بگذار تا به میل خودم دوزخی شوم            

اما تو با بهشت خیالی خرم نکن

دیگر سری نمانده به سامان ما که تو         

رندی کنی و شیره بمالی خرم نکن

تفسیر پاک بودن چشمه صفای اوست         

در  تو ندیده ایم زلالی خرم نکن  

 لب تشنه ام، فریب ولیکن  نمی خورم     

ای کوزه شکسته ی خالی خرم نکن

امشب شب معراج عاشقان است ( میلاد حضرت صاحب الزمان نیمه شعبان 1444)

امشب شب معراج عاشقان است             

لبخند شادی بر لب جهان است   

الطاف حق بی حد و بی کران است  

مولود امشب فخر لامکان است          میلاد مولا صاحب الزمان است

میلاد او بر شیعیان مبارک          

بر خلق مظلوم جهان مبارک

بر مومنان انس و جان مبارک  

دست خدا امشب گهر فشان است        میلاد مولا صاحب الزمان است   

حق آمد و باطل به قهقرا رفت    

شیطان میان ورطه بلا رفت 

موسی به دفع سحر با عصا رفت

فرعون جلویش زار و ناتوان است        میلاد مولا صاحب الزمان است

هر کس که مهرش را به دل نشانده    

بردرگهش  دست ولا رسانده

جان را به امن ساحلش کشانده

 از دشمنان در امن و در امان است       میلاد مولا صاحب الزمان است

یک صبح جمعه ناگهان می آید   

در کعبه با بانگ اذان می آید  

بر جسم  ما روح و روان می آید

آن روز روز مرگ دشمنان است       میلاد مولا صاحب الزمان است

آقای عالم فخر کائنات است        

درگاه او دروازه نجات است

لب تشنگان را مایه حیات است

صبح قیامش شام ظالمان است       میلاد مولا صاحب الزمان است

ماییم و ساز و برگ بی نوایی    

در انتظار لحظه  رهایی

با پرسشی بر لب که کی می آیی

وقت ظهورش  گر چه بی نشان است        میلاد مولا صاحب الزمان است

دنیا پر از منکر شد و سیاهی     

بی انتها شد ورطه  تباهی   

هر کس که دارد درد بی پناهی

دست دعایش رو به آسمان است        میلاد مولا صاحب الزمان است

دیگر توان ناله هم نداریم    

جانی برای درد و غم نداریم

جز او به جمع خویش کم نداریم

هر چند دنیا جای  امتحان است        میلاد مولا صاحب الزمان است

دنیا منور گشته از جمالش      

عالم پر است از جلوه جلالش

اما بیان روی  بی مثالش

بیرون ز وصف و قدرت بیان است        میلاد مولا صاحب الزمان است

مولای من رحمی به حال ما کن       

با اذن حق درد همه  دوا کن

حاجات جمع عاشقان  روا کن 

این جمله امشب ورد هر  زبان است        میلاد مولا صاحب الزمان است

یارب خودت حل کن مسائل ما     

پیش تو آسان است مشکل ما

خون شد ازین دنیای دون دل ما

اما به لطفت بخت ما جوان است               میلاد مولا صاحب الزمان است

دوبیتی با گویش شاهرود زیبا

یَه روز تنگ غروب، وقت نُماشُم   

به دِریای دلم اِفتید تِلاطم

چِنُن موجا مِنه درهم شکستن           

که هر بند تنم شد یَگ طِرف گُم

++++

دوتاکفتر بودیم ما گوشه بُم          

سَراما زیر بال همدِگه ، گم

شکستن هر دو بالُمه به یَگ سنگ       

اَمن از شوری چشمای مردم

هر چقد که سخت باشه روز آدم، شو مِشه (غزل با یکی از گویشهای شاهرود زیبا)

هر چقد که سخت باشه روز آدم،  شو مِشه        

هر چی یخ باشه زمستن عید که شد او مِشه

صبر و طاقت وخت سختی مین دنیا لازمه        

کی بدون خون دل گوساله  قد  گو مِشه؟

تا که انگوری نجوشه روی آتیش اجاق            

کاسه مردم کجا  شیرینِ از دیشو مِشه 

بعضیا یَگسر گلایه دارن از صبر خدا             

کار حق انگار با تعجیل و با اشتو مِشه

خسته ین از روزگار و تلخیای زندگی            

تا که غمهاشن مخوا  کهنه بشه هی نو مِشه

تا مرن که یگ گره از کار دنیا وا کنن           

کارهاشن پیچ میفته واز تو در تو مِشه

مشگلات از پیش مایه هی مگیم مردم بدن!          

سنگ ها از خانه همسایه ها پرتو مِشه!

دل ملرزه، پا ملرزه، آدما عاشق مِشن               

ماجرا تقصیر چشم و  خال کنج  لو مِشه!

من غزل هِنگم ولی کار تویم، ای بد نیه ( با گویش شاهرود زیبا)

من غزل هِنگم ولی کار تویم، ای بد نیه               

نمرته بیست هِندنم هرچند کم از صد نیه !

عشق تو کار دست من هادا  یو من شاعر شدم       

البته هیشکی که شاعر جدّ ، اندر جد نیه

 مردم هنگن یارو دس وردار از این شری یا         

مثل تو هیشکی مین وچای کل ممد نیه

من هنندانم چطو هابه که خاطر خوات شدم              

کار عشقه این دگه به چار شو یو چرقد نیه

تو کجا و من کجا ، من آدم یگ لا قبا                   

بیتر هندانم خودم که   حد من انقد نیه

دختر شهری تو یو  من از دهات دوردست             

مین کار عشق  اما مبدا و مقصد نیه

وختی آدم یگ دفه کله ش هوایی هاباشه               

دور جن دیوانگی هاش کار دیو و دد نیه

من هخوام یار تو هاباشم اجازه هندنی ؟             

زود جوواب هادن که صبر و طاقتم بی حد نیه!  

رباعی: گفتم که بیا به خانه، گفتی نمخوام ( لهجه شاهرودی)

گفتم که بیا به خانه ، گفتی نِموخوام

گفتم که نگیر باهانه ، گفتی نموخوام

خواستوم که بیِستُوم به کنارت بکشُم

درداته به روی شانه، گفتی نموخوام!

قسم بخور دل من آشنای کس نشوی

قسم بخور دل من آشنای کس نشوی        

دوباره لقمه خوشمزه و ملس نشوی

غریبه باش به هر کس که آشنایت خواست  

رفیق حال و هواهای  زود رس نشوی

به هر نسیم معطر که پرسه زد در شهر     

به عشوه سمت تو پیچید ، هم نفس نشوی

تمام وسوسه های قشنگ شیرین است         

چه بهتر است به خوان هوس، مگس نشوی

سرک نکش به تماشای  باغ همسایه             

به فکر شاخه خود باش تا هرس نشوی

برای بال زدن راه آسمان باز است

به شرط آن که  خودت عاشق قفس نشوی!

گر چه دلبستگی ام معلوم است

گر چه دلبستگی ام معلوم است

بیشتر خستگی ام ، معلوم است!

درد را هر چه می کنم پنهان

باز برجستگی ام معلوم است

این که از رنجش ام نمی گویم

عشق و پیوستگی ام معلوم است

دل من دائماً ترک برداشت

ردّ بشکستگی ام معلوم است

دیگر اما رسیده ام ته خط

راز آهستگی ام معلوم است

قصد دارم رها شوم از خود

راه وارستگی ام معلوم است !

از تو نخواستم که به من مبتلا شوی

از تو نخواستم که به من مبتلا شوی                    

اینک چه بهتر است که از من جدا شوی

راه من و تو  خط موازی است تا ابد                   

حیف است که بپیچی و پر  انحنا شوی

دستم دراز بود به سمت دو دست تو                      

اما نخواستی که بگیری و پا شوی

با من غریبه بودی و مغرور و  سرد و خشک      

هرگز دلت نخواست به من آشنا شوی

در کار عشق ساز مخالف زدن خطاست             

باید به ضربه های دلت هم صدا شوی

گفتم که: «تو»! و تو گفتی بگو: «شما»!               

حالا بمان به غربت خود تا  شما ! شوی

محبت با مرا جزو کمالات خودت بگذار

محبت با مرا جزو کمالات خودت بگذار             

میان نامه حالی خوش زحالات خودت بگذار

ز دل مشغولی ام غمگین نشو ، صبر و سکوتم را   

به پای غرقه بودت در خیالات خودت بگذار

شنیدم پیشه کردی شیوه اهل نوشتن را                 

غم پنهانی ام را در مقالات خودت بگذار!

مرا هی سر دواندی هر تمنا کردم از وصلت      

تو هم وصل مرا توی محالات خودت بگذار

چه کردی که دلم را تا همیشه با خودت بردی؟     

مرا محض خدا جزو سئوالات خودت بگذار!

زدم به آب و آتش تا به دستت آورم اما               

شکستم را به پای انفعالات خودت بگذار!

اگر بار دگر عاشق شدی قدری جسارت را            

پس از  تجربه در  احتمالات خودت بگذار!

چرا  وقتی نباشم من،  دل تنگ تو می گیرد                

بنا را بیش و کم  بر  اختلالات خودت بگذار!

هر کس نگران است از این وام نگیرد! ( قرار بود به ما وامی بدهند...)

هر کس نگران است از این وام نگیرد!    

تا صبر و قرار از دلِ آرام نگیرد

قانع به همان اندک خود باشد و خرسند    

تا بعد دلش از غم ایام نگیرد

امروز که این چار قران دست تو آمد      

فردا دلت از سختی فرجام نگیرد

آن کیست که تا پول قلمبه به کف آرد     

یک کیسه پر از پسته و بادام نگیرد؟

یا کیست که بار سفر و سِیر نبندد         

از وسوسه ترکیه الهام نگیرد؟

یا میل به مشرق کند و چند صباحی

چند عکس به تایلند و ویتنام نگیرد!

یا حداقل خوش گذراند دوسه ماهی         

از هر چه دلش خواست کمی کام نگیرد؟

ظرف دو، سه َ ساعت همه پول تمام است    

قسطش ولی یک عمر سرانجام نگیرد

چون قسط کلان آید و پولی که نمانده       

آیا نفری هست که سرسام نگیرد؟

 آن فیش حقوقی که چریدی تو لبش را      

باید دلت از کاهش ارقام نگیرد!

فردا که زن و بچه کند خرج تراشی      

کو قلب که هر صبح و نماشام نگیرد؟

من یاد گرفتم که در این زندگی سخت

راهی بروم که کمر و  پام نگیرد !

یک ثانیه خالی نشد از عشق حضورم

یک ثانیه خالی نشد از عشق حضورم 

غرقم به خیالات تو هر چند که دورم   

بیتاب تر از سینه طوفانی امواج       

آشفته تر از ماهی افتاده به تورم

با حال خرابم به غزل حوصله دارم    

درگیر تغزل شده اوراق شعورم

گیرم که به دامان وصالت نرسد دست    

قانع به تماشای تو هنگام عبورم

گاهی به تنم شور بهارانه بینداز        

گاهی ز سر لطف بشو سنگ صبورم

دامن نکش از کوچه تنهایی ام ای عشق       

من منتظر لحظه زیبای  ظهورم

میلاد حضرت زهرا و روز مادر

هم مادر و هم زنی و هم زهرایی

به به چه سرشت و خلقت زیبایی

در اهل زمین کسی همانندت نیست

شک نیست که اهل عالم بالایی!

هر زمانی از تو دورم می‌شوم بی تاب تر

هر زمانی از تو دورم می‌شوم بی تاب تر

سوز هجران می‌کند احساس ها را ناب تر

روزهایم بی حضورت بوی نفرت میدهد

در دلم جاری نباشی ، می شوم مرداب تر

بی تو می سوزم به خلوت خانه تنهایی ام

شمع جانم می‌شود دور از جناب ات، آب تر

پلک بر هم می‌گذارم تا تماشایت کنم

می‌کند یاد تو اما چشم را بی‌خواب تر

بارها گفتم رهایت میکنم اما نشد

می‌شوی در آشتی و قهر ها،جذاب تر!

هر چی دلت هخوا بگو، بد و خب و دری وری

هر چی دلت هخوا بگو، بد و خب و دری وری      

واز دوواره رد همباشی از طرفای شبدری

مگر که من نوینمت سگ هنوندم به دنبالت        

هنوندمت به نردویون، اونم نه راسته، یگ وری! ( نردبان)

یادت برفته اون دفه که وچه ها دتوفتنت            

حقته کامل هادین دم دوکن کوثری !

 حالا برو پی کارت ، غیظ منه بالا نیار          

هنو دلینگن نبیی یه لنگه پا  از سر دری

سر به سرم نبیل که من کله خرابی هنکنم           

تو هروی سر مزار، من هروم کلنتری!