دوبیتی عاشقانه شاهرودی.

هخواستم شعر  شارودی بُخوانُم

از اون روزا که تو بودی بُخوانُم

بسوخته قلب من از رفتن تو

هننتانم به این زودی بُخوانُم!

===

درختی داشتم، سایه سرم بِه

به دورش شاخه نیلوفرم بِه

درخته وا گلش یَگجا بریدن

اینم از طالع  در به درم بِه !

===  

نه شو دارم ، نه عصر و نه نُماشُم

مگه هُنباشه یَگ دم بی تو باشُم؟

هنُنباشه خُنِک آتیش قلبُم

اگه دِریای او رِ روش دُپاشم!

===  

فِراموشم هنُنباشه غم تو

هِنو هِنچکّه از چشمام نَم تو

هُخوام چشمامه رو دنیا دوندم

بمیرم تا بیارن  مرهم تو

===

کی هُنباشه که فردای قیامت

کنم از ظلم نامردا شُکایت

درخت سایه دارُم رِ بریدن

به من درس هِندنن اِز صبر و طاقت !