غزل

شرمنده ام اگر به تو کم رو می آورم    

             بر نایب تو حضرت غم رو می آورم  

پشت در خیال تو از بس که مانده ام      

            دارم به عادت چکنم ، رو می آورم 

آخر به بارگاه تو راهم نمی دهند          

              با دلشکستگی به حرم رو می آورم  

شاید کبوتری به نگاهت خبر رساند    

                 بر تو اگر چه بد شده ام رو می آورم  

                             *    *

اینجا به لزره های دلم اعتنا نشد  

                      می لرزم و به مردم بم ، رو می آورم !