هر روز با حال و هوایت داستان دارم

هر روز با حال و هوایت داستان دارم            

 جان مرا می گیری و من باز  جان دارم

تکلیف تو با عاشقی را من نمی فهمم               

سوهان وصل و فصل بر روح و  روان دارم

خواهی بران و طرد کن ، خواهی نگاهم دار     

 تا من بدانم جا کجای این جهان دارم؟

از بس که بر هم می زنی قول وقرارت را            

طوفانی از  دلشوره های بی امان دارم

دل می زنم بر آب و آتش تا به دست آرم          

سهمی که من از عشق مثل دیگران دارم

از قهوه ی یاد تو شبها بس که می نوشم          

انگار فرداهای هر شب امتحان دارم !

دنیا بدون  تو برایم کوچک و  تنگ است         

اما کنارت وسعتی، چون آسمان دارم

دست مرا می گیری یا رد می شوی از من؟    

دلشوره  ماندن و رفتن توامان دارم !

پرواز خواهم کرد یک شب در هوای  تو       

من آن شهابم که طلوعی ناگهان دارم !