چند روزی توی دنیا فرض کن هستی سواره

چند روزی توی دنیا فرض کن هستی  سواره              

 فی المثل هستی رییس چند شورا و  اداره

دور گردن چفیه داری، هست تسبیحی به مشتت            

 زیر لب ذکر خدا و توی دل صدها مکاره

ژست مردم داری ات را می کشی دائم به رخ ها          

در درون سینه ات اما دلی چون سنگ خاره

   پایه های تخت وبختت هست روی دوش مردم        

  دیگران پایین و تو بر صدر میزی خوش قواره

بخت واقبالت کمک کرد و نشستی چند وقتی             

  توی کاخی از زمرد بهتر از دارالاماره

بالکن قصر بلورت  هست  مشرف بر  خیابان           

 از همان بالای بالا، می کنی ما را  نظاره

دست بر هر چه گذاری مالکش گردی به آنی           

  ثروتت انبوه و پولت هست بیرون از شماره

شیر مرغ و جان آدم هست نزد تو فراهم                

  در کنارت مردمی هستند  با شولای پاره

می زنی  بر گرده هاشان دائماً شلاق  نخوت          

   فکر کردی که عزیزی ، خلق ، باقی، هیچکاره

وقت بیماری طبیبان را به خود دعوت نمایی           

 می دهی ما را نشانی بر دعا و استخاره 

جمع کن هر قدر خواهی پول و اسباب بزرگی         

 جیب بی پایان تو یک روز خواهد گشت پاره

مست شو از جام دنیا تا که برپا هست مجلس          

 زود خواهد گشت خالی از تو  این کاخ اجاره 

با کسی هرگز نبسته زندگی عهد اخوت                

 شمع را هنگام طوفان غیر مردن نیست چاره