چرا پسرها زن نمی گیرند؟ غزل با گویش شاهرودی

یَه پِسِر دارُم که مثلش کمه، بسیار نیه               

سبکه پاش واسه هر کاری یو بی عار نیه

سر به زیر و اهل و عاقل ، همه جوره خواستنی       

اهل بیرون و در و  قلیون و سیگار نیه

یَه عیب خوردو داره فقد که زن هِنِنگیره              

هر چی پندش هِندنیم، گوشش  بدهکار نیه

داره پیر هُنباشه یو هِنو میون خانه یه             

ما هُخوایم زن وِگیره ، هِنگه به  اجبار نیه

پییرش هر چی که هِنگه ، پشت گوش هِمندازه      

یاد روزگار پیری، کوری ش ، انگار نیه

هر چی حرفش هِنزنیم هِننگه که وا کی داری      

خاگ به ننگش نکنن وا هیشکی ام یار نیه

هِنگه که دس وگیرین  از سر من کل هابیم ،         

نِچکولین دِلُمه  ، دل مال آزار نیه

 فلسفه دِ نچینین ، حرفی به گوشم هِنِرِه    

زن هِننگیرم عمو، بی زنی دشوار نیه  

همه هِنگن بِرِوین و سر وسامُن بگیرین    

این روزا انگاری ،هیشکی ، مین بازار نیه

هِنِوینَن که  کسی هِنِنتانه زن وِگیره           

خرجای عروسی که  دهشی و دو زار نیه

تازه که زن  وِگِتی ، کی هِنتانه خرج هادنه   

جوونی کو که سر کاره یو  بیکار نیه؟

بعدشم واسه چیشی دنبال دردسر باشم     

مین نسل جووُنا هیشکی امیدوار نیه

 چِره خر هاباشم که کسی سوآرم هاباشه؟            

این روزا خَرَم  دگه طالب اوسار نیه

سر  که درد هِنِنکنه بیخودی دَسمال دِنِوِند    

کسی غمخوار دل خسته یو بیمار نیه

نه شیر شتر هُخوام مِنو  نه دیدار عرب       

این چیزا دگه مین قُطی ی عطار نیه !

همینطر راحتمو و نون به خونم هِننزنم      

هیشکی ام رو سر من به اسم زمّار نیه!

هوینیم راست هنگه ،حرفمایه پس هنگیریم  

دل وامانده ولی واز  دس وردار  نیه !