به زن مارت نگو مامان، که او مامان هِننباشه(با گویش شاهرود زیبا)

به زن مارت نگو مامان، که او مامان هِننباشه

شبیه پای مصنوعی که اون فرمان هِننباشه

نگو به زن پییر بابا، که بابا حرمتی داره

کتاب قصه ی تو مصحف و قرآن هِننباشه

نکن غفلت طریق احترام و مهرورزی رِ

که هر کی بی ادب هابه، دگه انسان هِننباشه

مبادا خار دُکاری جای گل مین گلستانت

که محصول گلاب از خار و خارستان هِننباشه

بِنای مهرِبونی وا همه بگذار و خوش بُگذر

کنار رود آدُم تُشنه ی باران هِننباشه

پییر و مار اما واژه هایی بس مقدس هست

که هرگز هیچ کس همپایه ی آنان هِننباشه

همیشه محترم بشمار فامیل مجازی رِ

بدان داماد اما پاره ای از جان هننباشه

بنای سسته حتی یک نسیمم، سخت هِلرزانه

ولی مَحکَم که باشد دستخوش طوفان هِننباشه!