لحظه های شیمیایی

تو بارونی که می باره ، من وتو همسفر میشیم 

میشینیم زیر این ناودون غزل می گیم و تر می شیم  

دلا مون تنگه، تنگه عاشقی کار دستمون داده  

نه میتونیم بمونیم نه بریم  هی جون به سر    می شیم 

نه آتیشی بجا مونده نه خاکستر  ز ما مونده  

فقط تو صفحه تاریخ   ، داریم در بدر می شیم 

کسی اصلا" نمیدونه ، چرا می سوزه دلهامون  

کسی هرگز نمی بینه ، براچی  شعله ور می شیم 

توی این لحظه های شیمیایی هی فرو می ریم

فقط ماییم که میدونیم برا چی کور و کر میشیم !