یک سبد لبخند

غرق در دلواپسی هایی – دوست دارم یاورت باشم

تا سحر چون جان شیرینم – در کنار بسترت باشم

روی رخسار تب آلودت آب و آتش خوب میرقصند

من چگونه میتوانم باز شاهد چشم ترت باشم ؟

هدیه ای ناقابل آوردم شانه های محرمم – آری

کاشکی آنقدر پر وسعت , تا تکا فوی سرت باشم

حق نداری بغضهایت را , بعد ازین در خود فرو ریزی !

گوش خواهم داد حرفت را , همچنان تا در برت باشم !

باش تا با آب برگردم , خشکسالی دیر پاییدست

رقص تو فریاد سر سبزیست , تا که من خنیاگرت باشم

فصلها فرقی نخواهد داشت , در خزان هم میتوان خندید

یک سبد لبخند می آرم – تا که حرف آخرت باشم !