قربان نگاهت که تب و تاب گرفته

قربان نگاهت که تب و  تاب گرفته          

انگار که تاثیر می ناب گرفته !

رخوت به سراپای تو افتاده و سستی     

چشمان تو را وسوسه خواب گرفته

توفنده بشو روح  مرا سخت بپیچان    

دریای دلم رخوت  مرداب گرفته

هر پنجره ای وا کنی امشب ز جمالت   

زیباست در این کوچه مهتاب گرفته

کم کم تو گذر می کنی و باز نگاهم      

پشت سر تو کاسه ای از آب گرفته

با رفتن تو می زند از سینه من پر   

تیری که به خود حالت پرتاب گرفته

 بگذار برای تو بغل باز کنم من      

چون عکس قشنگی که کسی  قاب گرفته !         

گفتم غزلی در خور عشق تو بگویم    

اما دهنم را  غم قلاب گرفته !