تا بشود زخم زبان می زنی

تا بشود زخم زبان می زنی                

بر دل بی تاب و توان می زنی

زهر کلام تو بسی جان گزاست           

عقربی و نیش به جان می زنی

با همه ی عیب که در کار توست         

دم ز عیوب  دگران می زنی

کور خودت هستی و بینای خلق          

حرف از اصلاح جهان می زنی

 درد دلی هر که به نزدت کند            

تا ابدش زخم به آن  می زنی

تیغ به روح دگران می کشی             

ضربه به حال  همگان می زنی

محرم اسرار مگو نیستی                  

سر مگو را به عیان می زنی

شعله صفت هر طرفی می روی       

بر تر وبر خشک، دهان   می زنی

می رسد آن روز کز این شعله ها     

سوخته باشی و فغان می زنی

بر تن دیوار عمل گِل نمال           

عکس خودت را به همان می زنی