بیامی یِی به کنارم ، ولی دگه دیره ( غزل با گویش شاهرود زیبا)

بیامی یِی به کنارم ، ولی دگه دیره                      

بدان که آمدن تو بدون تاثیره

دلی که در تب وتاب تو دائماً هِنسوخت                 

سِراغی از تو وعشقت دگه هِننگیره

یه عمر حال مِنه هر چی هِنبه، تو بِگِتی               

دِگه، برو که از این عاشقی دلم سیره!

همیشه که به رو یَگ   پاشنه در  هِننچرخه           

جهان همیشه پر از  سربالا، سرازیره 

یَه روز به میل تویه روزگار و هِنخندی               

یَه وخت هِوینی که دستاتو و پات به زنجیره

دعای بد واسه ی تو هِننکنم هرگز                     

خدا خودش  به همه کار بنده ، آجیره  

دلی که بشکنی امرو،  هِمشکنن دلته                  

نُکن گلایه از هیشکی که این چه تقدیره!

فقد بدان که جلو ،  آگینه که وستاکی                 

درست مثل خودت اون طرف یَه  تصویره!

هزار تا کار خوبت وا بدی خراب هابه              

بدا به حال کسی که گُوی نه من شیره!

 به هر کسی که دِوِستُم دِلُمِه بَد  بِدی یُم             

عجب که در  دل من  شور عشق  هِنمیره!