دوبیتی با گویش شاهرودی

یَه بُرّی آدُم بی عقل و فرهنگ

همندازن همیشه مین چا، سنگ

هِرَن یَه عده عاقل در بیارن

به پا هُنباشه در این وضعیت،  جنگ!

+++

شده شو روز مِن، فکر و خیالش

که یارب کی هِرِسُم به وصالش؟

کی هُنباشه که ناغافل بگیرُم

یَه دو تّا گاز، از سیبای کالش!

+++

غزل خواندن به شارودی قِشنگه

کنارش چایی ی دودی قِشنگه

 از این بیتر هُخایی که بُگُمته؟

اگه تو پیش من بودی، قِشنگه!