مرثیه در سوگ رییس جمهور شهید و یارانش( با گویش شاهرودی)

یَگ بار دِگه داغ بِشِسته مین سینُه م                

تا کی گل غم از مین این باغ بچینم؟

آتیش بِگِته جُنُم ازین درد جِگر سوز               

هِنسوزه دل من ، چِطو خاموش بشینم !

این درد کجا به که درافتی به دل من؟              

تا وَنخِیزم از جام ، هِمندازه زمینم!

انگار فلک کارشه بِشته که بشینه              

از هر طرفی که هِرِوُم واسه کمینم!

از خو که وَخِیستُم دم صبح واز دوواره      

پاشید خون چن تا شهید روی جِبینم

دیدُم دل غافل، که شهید هابِییَن، اِمرو         

یاران وا  رییس ِ جمهور خُبِ  نازنینم  

یَگ دفه دل من دوواره هُرّی،  دِلومبی           

او داغ بِرَختن  به یسار و به یمینم

آتیش دِر اُفتی به سرا پام چِنُن که              

هیج داغ هِنِسوختاند یقین بیشتر از اینم

هی حادثه پشت حادثه وای دل من            

آسوده کی هُنباشی تو از شیون و شینم؟

وا این همه درد و غم و دلتنگی و غصه      

کاشکا نخوره لطمه ای به میهن و دینم

یارب تو  خودت مملکت ما ر نُگا دار        

تا دشمن بدخوا نُکُنه گوشه نشینم

صبر هُنکُنم و راضی ی به امر تو هستم    

امید که دِگه  داغ عزیزامه نِوینُم!

به رهبر و به ملت ما صبر عطا کن    

که بیشتر از اینایه به لطف تو  یقینم.