حس هُنکُنم از مین سرم شعر گورُخته ( غزل با گویش شاهرودی)

حس هُنکُنم از مین  سرم شعر گورُخته           

انگار که از طبع ترم ، شعر گورخُته  

قبلا همه جا سایه به سایه ُم  ، هِمیامه              

چن وخته ازش بی خبرم ، شعر گورُخته

هِنگی واسه چی ساکت و خاموش بِشِستی؟        

هِندانی که  از دور و ورم، شعر گورُخته  ؟

از بس که دِپیچّی به هم اوضاع خیالُم            

از قافیه ی در به درم ،شعر گورُخته

مهرم اگه  مین دل تو  پاشه نِبِیله                  

عشقت نُکُنه ، سر به سرم ، شعر گورُخته