آتش و ابراهیم

 گلستان شد به ابراهیم با یاد تو آتش ها  !

مرا کی سرد خواهد شد به میعاد تو آتش ها ؟  

 به داغ دائمت دل بسته ام و سوختن سهل است 

 ببین چه می کند با سرو آزاد توآتش ها   

کجا از خال یک اخگر به روی چهره می ترسد ؟ 

 خلیل باغ های سبز و آباد تو ، آتش ها   

چه صبح دلپذیری می شود آغاز با چشمت 

 اگر روشن شود در من به  فریاد تو آتش ها !