تا بشود زخم زبان می زنی

تا بشود زخم زبان می زنی                

بر دل بی تاب و توان می زنی

زهر کلام تو بسی جان گزاست           

عقربی و نیش به جان می زنی

با همه ی عیب که در کار توست         

دم ز عیوب  دگران می زنی

کور خودت هستی و بینای خلق          

حرف از اصلاح جهان می زنی

 درد دلی هر که به نزدت کند            

تا ابدش زخم به آن  می زنی

تیغ به روح دگران می کشی             

ضربه به حال  همگان می زنی

محرم اسرار مگو نیستی                  

سر مگو را به عیان می زنی

شعله صفت هر طرفی می روی       

بر تر وبر خشک، دهان   می زنی

می رسد آن روز کز این شعله ها     

سوخته باشی و فغان می زنی

بر تن دیوار عمل گِل نمال           

عکس خودت را به همان می زنی

حالم گرفته از همه دنیا ، بیا بریم ( سوگنامه شهادت امام رضا ع)

حالُم گرفته از همه دنیا ، بیا بریم    

بیرون ازین هوای پر از «نا» بیا بریم

جایی بریم که حال و هوا ما رِ خُب کنه

آلودگی نُباشه به دلها، بیا بریم

وا هم بریم مشهد آقا ، امام رضا

عرض ادب به ساحت مولا، بیا بریم

حتی اگه نشد که بُمانیم، یَه تُوکِّ پا

واسه سلام دادن آقا، بیا بریم

مایم بشیم زائر دل خسته ی حرم

مایَم بشیم قطره به دِریا، بیا بریم

درهای رحمِت رضوی وایه رو همه

از این مسیر خرم و زیبا بیا بریم

جایی که فوج فوج ملایک مقیمشن

وصله یقین به عالُم بالا، بیا بریم

یَگ گوشه ی حرم اگه جا بود واسه ما

مایم کنیم عرض تِمنا ، بیا بریم

جایَم اگه نبود به صحن وسرای او

اِز دورتر کنیم تُماشا، بیا بریم

دارن تُمُمِ خلق به پابوس او مِرَن

وا دل بیا بریم، نه وا پا، بیا بریم

دستِ مِنه بگیر و تویَم یا علی بگو

نِنداز کار ما رِ به فردا، بیا بریم

بوی خوش رضای خدا در مشامُمه

چنگی بزن به شاخه ی طوبا، بیا بریم

ای که دلت مُخا که به پابوس او بری

بار سِفر بِوِند و تو وا ما ، بیا بریم

هر کی که عاشق خطره مین جاده یه

از عشق این مسیر مهیا، بیا بریم!

   30 صفر 1445

خالی ز نفسهای تو صبح و سحری نیست (سوگنامه شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام)

خالی ز نفسهای تو صبح و سحری نیست          

شک نیست که بی نور تو  شمس و قمری نیست   

هر کس به هدایت برسد از اثر توست              

بی نور شما کوشش ما را ثمری نیست

با این همه در غربت جانسوز بقیع ات             

از شمع و چراغی سر قبرت  اثری نیست     

آنان که وفادار تو هستند،  کجایند     ؟             

از مرثیه خوانان عزایت خبری نیست  ؟

ای سید وسالار جوانان بهشتی                    

امشب به  بقیع تو چرا باز دری نیست  ؟

 با آن که بسی  عاشق دل سوخته داری          

در طوف حریم تو چرا رهگذری نیست؟

حقا که غریب الغربایی به مدینه                  

در خانه خود مثل تو مظلوم تری نیست

از دور پذیرای سلام غم ما باش                 

مشتاق تو هستیم و  راه سفری نیست

تا جاذبه عشق تو افتاده به دل ها                

در لغزش وافتادن یاران خطری نیست

ای دل اگرامشب به عزایش ننشینی             

فردا به پشیمان شدن تو ثمری نیست!

شاید متلاطم شدنت راهگشا شد                

کاری بکند عشق که دست بشری نیست   !   

از تو می جویم مدد، مولا مدد (مدح مولا علی)

از تو می جویم مدد،  مولا مدد    

گر که خوبم یا که بد، مولا مدد

عاشقم اما نمی دانم چه قدر؟    

بی حساب وبی عدد، مولا مدد

 شوق تو هر لحظه در رگهای من   

همچنان خون می دود مولا مدد

بر سر کویت پناه آورده ام   

ای که دستت می رسد، مولا مدد

 از کراماتت  سخن ها گفته اند     

جمله ی اهل خرد، مولا مدد

در تمام عمر خود نشنیده ام   

از کریمان دست رد ، مولا مدد

در دل اهل هدایت نور عشق    

روشن از تو تا ابد ،مولا مدد

غافل از حال محبان نیستی    

می کنی ما را رصد ، مولا مدد

چون گدایان بر درت آورده ام   

کاسه  داد وستد، مولا مدد

 در دل تنگ تمام عاشقان     

نبض عشقت می زند، مولا مدد

 نا امید از التفات دوست نیست   

هر کسی سر می دهد ، مولا مدد

 گر چه تاریکی جهان را پر کند    

صبح ما هم می دمد، مولا مدد

آخرین حرف دلم، را می زنم   

در سراشیب لحد ، مولا مدد