دل کندن از مقام و منزلت و پول، مشکل است

دل کندن از مقام و منزلت و پول، مشکل است  

خاصه برای آدم  مسئول، مشکل است

دنیا اگر چه دار گذار است و بی وفا     

ترک اش به عشق عالم مجهول ،مشکل است

گرگی که می زند به گله در پی شکار       

چون پنجه زد ، کشیدن  پنجول، مشکل است

شیرینی مقام تا به مذاق کسی رسید          

لب بستن از خوراکی ماکول ، مشکل است

آن که برای خدمت مردم قیام کرد       

ماند و نشد هر آینه، معزول ، مشکل است

همرنگ با جماعت رسوا اگر نشد       

دل را نکرد چون همه مشغول ، مشکل است

دنیا اگر چه مزرعه آخرت ولی        

طوفان که شد حفاظت  محصول ، مشکل است

با کم بساز و بار خودت را سبک ببر       

سنگین نکن که بردن محمول، مشکل است

ما را امیدوار خودت می کنی ، اگر        

صادق بمان که خدمت مقبول مشکل است

از حق بترس و رایت خدمت به دوش گیر   

روز حساب و آن همه فرمول ، مشکل است!

رباعی :از بس که جواز دفن آماده شده

از بس که جواز دفن آماده شده    

 کار ملک الموت خدا ساده شده

هر کس گذرش به ..... افتاد  

 ترتیب وداع آخرش داده شده

غزل با گویش شاهرودی: مین دل من هر دم ، غم تخمشه دنپاشه

مین دل من هر دم ، غم تخمشه دنپاشه      

وقتی  هنوینمته  ، حالم خب هنمباشه

 دنیا وا همه وسعت ، پیش نظرم خورده     

شارود که نگو بی تو  از کوره دهاتاشه

من تا تو ر بشناختم،  حال من همینجوره         

این کاسه همن کاسه این آش همن آشه

یادم هروه از غم وقتی که هوینمته       

بوور کن  هنندانم رمز اگر، اماشه

از وختی قدم بشتی، مین دل تنگ من     

پشت سر من هنگن یارو چقد عیاشه

مردم که هنندانن، وازیت وگته وا من  

من اصلا هنندانم ،این رسم کجایاشه؟

به عاشق بدبختت عشقت چیشی هادایه؟  

توخنده و خوشحالی،من خفت و رنجاشه

دور فلکه بیخود دور خودم  هنچرخم     

هیچوقت بدی یی مردی ، گم کرده باشه راشه ؟  

تو تو هخورم همتو هنگن که یارو مسته      

هر جا هروم عکست انگار جلوم باشه

یکسر وا خودم هنگم ورگرد که  دلتنگم   

وقتی دِ نباشی تو خاک بسر دنیاشه

هی کله تکن هادن یعنی هنخوامته من   

هی مسخره  وازی کن ، باش که بخوری پاشه!

غزل به گویش شاهرودی: زندگیا بی مزیه یه کم بیا قر هادنیم

زندگیا بی مزیه یه کم بیا قر هادنیم                    

از سر دیفال دلا مرغ غمه پر هادنیم

یگ سرشه تو واسانو و یگ سرشه من هنگیرم    

غمه بگیریم از وسط بدرانیم جر هادنیم

انگار کنیم عروسیه بزن بتو را بندازیم             

بخندیم و برقصیم و تویی به لمبِر هادنیم

دمبل دیشو ، دمبل دیشو ، دیره و تنبک بزنیم      

راست هاباشیم کج هاباشیم، قنبلا ر فر هادنیم

معلوم نیه که بتانیم وا این اوضای مملکت          

واسه پسرا زن بگیریم، دختر شوهر هادنیم

 ختمه سوری هننگیریم که پسرا ر جم کنیم        

لنگاشونه دوندیم و به استا جعفر هادنیم

هنباشه اما وا خوشی جمع هاباشیم کنار هم     

حرف بزنیم چایی بخوریم ، آش چغندر هادنیم

تا کی بشینیم که یه رو وضعما بیتر هاباشه؟   

بیا تا امرو خوش باشیم، تن به مقدر هادنیم

درسته که فراونه ، سختی و مشکلات ما     

اما چقد خبه که ما تغییر بوور هادنیم

ما اگه خب باشیم وا هم میون روزگار بد    

هنباشه که  به همدگه یگ حال بیتر هادنیم !

شلیته ها ر دکنین تا دور هم برقصیم و    

لقه به غمها بزنیم ، قر هادنیم، قر هادنیم!

عاشقی نوع فریبنده ای از بیماری است

عاشقی  نوع فریبنده ای از بیماری است 

درد شیرین و قشنگی است که در دل جاریست

اولش تاب و تب و شور و حرارت  دارد 

آخرش زخم عمیقی است که خیلی کاری است

در جهانی که کسی از ته دل یارت نیست  

دل به هر کس بدهی حاصل آن   بیزاری است

آدم از جهل به هر چاله و چاهی افتد       

رنج ها می برد آن کس که پی  هشیاری است

هر کسی ذائقه اش میل به حالی دارد    

میل من دوری از این زندگی تکراری است

 با تمام بدی عشق به من ثابت  شد             

زندگی بی تو  فقط از سر یک ناچاری است

دوری ات را به چه امید   تحمل بکنم ؟     

من نفس می کشم اما به خدا اجباری است !

رباعی

فرصت ز کفت رفت، زمان را دریاب

از سیل فنا پیر و جوان را دریاب

ما غرق شدیم و تو نکردی کاری

از ما که گذشت، دیگران را دریاب!