چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )
چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )غزل هِنگیم ولی هیشکی خریدار نیه( با گویش شاهرود زیبا )
غزل هِنگیم ولی، هیشکی خریدار نیه
کسی که بشناسه شعره ،مین بازار نیه
دگه از عشق کسی، حالی هِنُنپرسه چِره
گُمُنم هیج دلی این روزا گرفتار، نیه
همه سرگرم یَه لقمه نن بی دردسرن
کسی دنبال غم و غصه ی بسیار، نیه
انقده کار بِرَخته دور و پیش آدما
که مین، هیج دلی، جای غم یار نیه
مین شهری که همه دغدغه هاشن پوله
جا واسه عاشق دلداده یو بیکار، نیه
بلبلاشم هِنُخوانن دگه رو شاخه ی گل
بلبل گُسنه به فکر گل و گلزار، نیه
وختی اعصاب همه، داغُنه یو خورد وخمیر
هیچی بیتر از همون قلیون و سیگار نیه
فکر نُن کن ای عمو خربوزه اویه این روزا
کی هِرِه محفلی که سفره یو سَموار، نیه؟
به چه دردی هُخوره این هنر لامصب؟
مین جیب من وتو وقتی که دوزار، نیه؟
چه طَری « وارث آب وخرد و روشنی ییم » ؟
که تن بعضیاما جامه یو شلوار، نیه !
بیخودی واسه دل تنگ کسی شعر نگو
که گوش هیشکی به حرف تو بدهکار، نیه!
دوبیتی با گویش شاهرودی
یَه بُرّی آدُم بی عقل و فرهنگ
همندازن همیشه مین چا، سنگ
هِرَن یَه عده عاقل در بیارن
به پا هُنباشه در این وضعیت، جنگ!
+++
شده شو روز مِن، فکر و خیالش
که یارب کی هِرِسُم به وصالش؟
کی هُنباشه که ناغافل بگیرُم
یَه دو تّا گاز، از سیبای کالش!
+++
غزل خواندن به شارودی قِشنگه
کنارش چایی ی دودی قِشنگه
از این بیتر هُخایی که بُگُمته؟
اگه تو پیش من بودی، قِشنگه!
دوبیتی
گرفتی تو دل ما رو به دستت
ببر هر جا که می خوای ناز شصتت
مواظب باش از دستت نیفته
که می ترسم من از چشمای مستت!
داری دوباره طبع مرا باز می کنی
داری دوباره طبع مرا باز می کنی
در من ظهور کرده واعجاز می کنی
داری شبیه شاپرکی در خیال من
آرام و نرم و سرزده پرواز می کنی
با خود به باغ خاطره ها می کشانی ام
از نو به شکل تازه ای ، آغاز می کنی
گاهی مرا به بی خبری می کنی رها
دل را دچار هاله ای از راز می کنی
هر وقت هم که میل خودت بود، با غزل
دعوت به رقص و مستی و آواز می کنی
الهام واژه های جدیدی به من بشو
تا کی به هر بهانه ز سر باز می کنی؟
ای روح شعرهای نگفته برای عشق
در من حلول کن ، چقدر ناز می کنی ؟
پای علف هرزه نریز آب که حیف است
پای علف هرزه نریز آب که حیف است
دل را نده بر آدم ناباب که حیف است
با بی سروپا فاش نکن راز درون را
بر بام ترک خورده نرو خواب، که حیف است
زیبایی بی اصل ونسب دام فریب است
بی باک نرو جانب مرداب که حیف است
تا سادگی نان و پنیر تو مهیاست
منت نکش از مردک قصاب که حیف است
ننشین به سر سفره احسان گدایان
تعظیم نکن در بر ارباب که حیف است
حسرت نخور از زندگی مردم بی درد
حیران نشو از خانه و اسباب که حیف است
هرگز ننشین بر لب بام هوس خویش
تا غم نخوری لحظه پرتاب، که حیف است
روزی هوست کرد اگر عشق و جنون را
یادت نرود قیمت اعصاب که حیف است !