چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )
چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )غزه با خون می شود سیراب، وقتی آب نیست
غزه با خون می شود سیراب، وقتی آب نیست
دشمنان گر آب را بستند ، خون نایاب نیست
کربلا یک روز بود و زنده مانده قرنها
در فلسطین سالها در هیچ چشمی خواب نیست
چهره ها با اشک و خون هر روز تزیین می شود
عکس های هیچ کس ، آنجا بدون قاب نیست
آتش و دود و غبار و خون به هم آمیخته
آسمانش جای امن پرتو مهتاب نیست
شهر را انبوهی از آوارها بلعیده است
در دل ویرانه ها جز وحشت و ارعاب نیست
از زمین و آسمان بوی تباهی می رسد
مرگ از هر سو می آید، تابع آداب نیست !
فرض کن نه خانه ای مانده برایت نه کسی
دور و اطرافت به جز جمعیت قصاب نیست
کرکسان مرگ تو را دارند له له می زنند
هیچ مرگی این قدر در چشمشان جذاب نیست
نیمی از دنیا تو را تنها تماشا می کنند
نیم دیگر در دفاعت، دستشان اسباب نیست
سینه ام را این تعارض ها به درد آورده است
آی انسان! دیگر اکنون فرصت اطناب نیست
غزه دارد زیر پای تانک ها له می شود
فرصت فال و حساب و رمل واسطرلاب نیست
چتر یاری بر سر آن بی گناهان باز کن
چشم امیدی به غرب وحشی ناباب نیست!
ای حرامی ها در اقیانوس خون خواهید مُرد
کشتی سوراختان فارغ از این گرداب نیست!
بگذار برآید به هوایت نفس من
بگذار برآید به هوایت نفس من
ای تازه ترین تازه ی در دسترس من
از آتش لبهای خودت شعله ورم کن
سرد است زمستان شب بی قبس من
خورشید نگاهت که بتابد به وجودم
گل می دمد از طبع پر از خار وخس من
لبخند بزن تا دهنم آب بیفتد
طعم تو چه خوب است، انار ملس من!
بگذار که در چادر تو باد بپیچد
جاری بشود عطر تنت در هوس من
خوب است که راهی بگذاری به تماشا
اینقدر نکش میله به دور قفس من !
عزیزم معذرت ، من آس وپاسم!
دوستی تقاضایی اقتصادی از من داشت، که فی البداهه این شعر در ضمیرم نشست:
عزیزم معذرت ، من آس وپاسم!
نگاهی کن به اوضاع قناسم!
اگه پولی به دستم آمد از غیب
بکارم مو به روی فرق طاسم!!
هر کی که وَن خِیزه ز جا ، حس هُنکنه که شاعره (با گویش شاهرود زیبا)
با عرض پوزش از همه عزیزان ، این غزل فقط مشقی است از گویش لطیف و دلنشین شاهرودی و قصد اهانت به هیچ بزرگواری مدّ نظر نبوده است:
هر کی که وَن خِیزه ز جا ، حس هُنکنه که شاعره
هر آدم یه لا قُبا، حس هُنکنه که شاعره
بی درس و مَشخ و بی کلاس، چیزی هِنُنباشه کسی
نه الف هِندانه نه با، حس هُنکنه که شاعره
دور باشه از جُن شما ، خاک بِسّر ما شاعرا
هر کی که لَکّش هابه وا ، حس هُنکنه که شاعره
یه عده ای فکر هُنکنن، نُن مین حقه بازیه
هر کی که مفتی چیز هُخا، حس هُنکنه که شاعره
یارو کلاس اوله، غرق تِوَهم هابیه
انگار بِگته دکترا ، حس هُنکنه که شاعره
وَختی به مُفتِ کلذی، از پیش هِنِره کار او
در هُنکنه ناز و ادا ، حس هُنکنه که شاعره
اُمبه نکرده تا کسی ، هِنُنباشه دنبه کنه
همش باده یو ادعا، حس هُنکنه که شاعره
سر کلاس عاشقی ، درساشه پس ندایه یو
نه عاشقه نه مبتلا، حس هُنکنه که شاعره
وا این همه بر و بیا، هیشکی به ما چیزی ندا
نرسیده از گرد را، حس هُنکنه که شاعره
تازه که شاعر هاباشه، فکر هُنکنی چیشی هابی یه؟
مرغ عروسی وعزا، حس هنکنه که شاعره!
توضیحات لازم:
اُمبَه نکرده، نمیشه دنبه کرد
ضرب المثلی قدیمی و اصیل در شاهرود است که می گوید بره کوچولو اول باید بع بع کردن را یاد بگیرد و سپس به فکر چاق شدن و بزرگ شدن دنبه خودش بیفتد که نظایر آن در ضرب المثل های فارسی بسیار است .
آبان که می شود، تو می آیی به خاطرم
آبان که می شود، تو می آیی به خاطرم
هر« آن » که می شود، تو می آیی به خاطرم
چشمان من نشسته به امواج اشکها
طوفان که می شود تو می آیی به خاطرم
در این هوای نم زده بی چتر مانده ام
باران که می شود ، تو می آیی به خاطرم
هر خانه ای که روی گسل می شود بنا
ویران که می شود تو می آیی به خاطرم
هر جا که می شود سخنی گفت و صحبت
خوبان که می شود تو می آیی به خاطرم
گهگاه در طریق تکامل فرشته ای
انسان که می شود، تو می آیی به خاطرم !