شهر غریب

شهر از یاران تهی شد ، خانه از لبخند

بی طمع ،  احوال آدم  را نمی پرسند

هیچکس حتی نمیگوید خر تو ،  چند ؟

جای من بودی چه میکردی ؟

توی این دنیای درهم برهم ، فارغ ز قید و بند ؟

 ****

چاله ها در چارسوی راه انسان است

سنگهای زیر پا اینجا فراوان است

رهروان  را سخت می آید

رو به اندوهی که میبینی ، سرازیرم

خسته ام ، آزرده ام از هر که در اینجاست ، دلگیرم

با دو دست مهربانت آشنایم کن ، 

از هجوم سرد این باران بی مهری رهایم کن .

بی وفایی رسم خوبی نیست 

گاه گاهی هم صدایم کن .