چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )
چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )باز آفرینی( سلامم را اگر پاسخ نمی گویی)
سلامم را اگر پاسخ نمیگویی
اگر سرما لبانت را به پاسخ وا نمی دارد
و گرمای نفس های غزل داغت نمی سازد
کمی طاقت بیاور
تا بهار رفته در غربت
به همراه پرستو ها بیاید از سفر های زمستانی .
و آن گه در به روی سینه تنگ تو بگشاید -
و گلدانهای خالی از طراوت را صفا بخشد .
+++
اگر آن روزها من هم شهود سبز دنیا را -
شهادت داد چشمانم
سلامم را میان بقچه ی احساس می پیچم
و تقدیم تو خواهم کرد .
+++
به دنبالش
هزاران بوسه را آغشته با عطر سپید یاس
در پای تو می ریزم
+++
کمی طاقت بیاور
تا که پیر آسمان
این پالتوی تیره و خاکسترین ،
از تن برون آرد،
لباس فصل های کهنه را در جامه دان خویش بگذارد.
+++
یقین دارم
دوباره فصل لبخند وگل و دیدار می آید .
نسیم از کوچه های آشتی با یار می آید .
و اوقات خوش بسیار می آید،
من آن جا با سلامی گرم تر از مهر تابستان
به جانت هرم می ریزم
و عشق ودوستی را باز در جانت می انگیزم.
سرود : شهر من شاهرود قشنگ
سرود شاهرود
شهر من شاهرود قشنگ نام تو پر طنین و خوش آهنگ
دوست دارم تو را تا زنده ام تا همیشه بمان ،خوش آب ورنگ
مهد علم است و دانش هر جای تو وه چه زیباست ، دنیای تو
قطعه ای از بهشت برین است دشت و صحرای زیبای تو
شهر مردان آگاه و با فرهنگ
شهر من شاهرود قشنگ
====
دستت آغازجنگل و پشتت به کوه جنگل ابر تو با شکوه
آب تو خوش گوار و هوایت دل انگیز با بهشت عدن هم گروه
شاهوار تو فرزند البرز زیبا روح تو تحت تاثیر دریا
پای تو سمت رمل و کویر یک طرف برف و یک سوی، خرما
شهر من شاهرود قشنگ
شهر من شاهرود قشنگ
شهر مردان صاحب مرامی با بزرگان و خوبان هم کلامی
مردمت مهربان و وطن دوست خطه مردمان به نامی
نعمتت کامل و بی نظیر است دیده مردمانت بصیر است
رهرو حق ، محب ولایت قلب شان جای عشق امیر است
شهر من شاهرود قشنگ
شهر من شاهرود قشنگ
=====
شهر دانایان ظالم ستیز تیغشان رو به دشمن تیز تیز
وقت پیکار در راه وطن دشمن از پیششان می کند گریز
مهد علم است و عرفان زادگاه بزرگان بایزید و پیر خرقان
عارفان پیششان سر به زیرند گر چه هر یک به جایی امیرند
شهر من شاهرود قشنگ
شهر من شاهرود قشنگ
با دلم بازی نکن، چندان دراین خط نیستم
با دلم بازی نکن، چندان دراین خط نیستم
دست بردار از سرم، اهل رفاقت نیستم
سر درون لاک اسرار درونم برده ام
هیچ جای این جهان اینقدر راحت نیستم
هر چه آزارم کنی خاموش می بینی مرا
لب فرو می بندم و اهل شکایت نیستم
هر چه می خواهی به جان من بریزی غم، بریز
ناسپاس از تلخ و شیرین های قسمت نیستم !
سالها بی عشق دنیا پیش من معنا نداشت
معذرت ، من بعد از این مرد ریاضت نیستم!
دیگر اکنون غیر آرامش نمی خواهد دلم
شور وشوق اندازه دارد ، بی نهایت نیستم !
همیا تا نَفِسی مین گُلو، ما رِ بَسه
همیا تا نَفِسی مین گُلو، ما رِ بَسه مرغ جُن وقتی هِره سمت کُلو، ما رِ بسه
دلُما خوشه که یگ لقمه ننی که هنخوریم نُباشه رو سَرُما ، شلاق و چو ما ر بسه
ساحل دریایو ویلای شمالی هِنُخوایم گذر عمر گِرُون بر لوی جو ما ر بسه
ماشین خارجی یو کاخ گرون مال شما تخته ی تابوت و یگ قبر خوردو ما رّ بسه
بره یو بوقلمون ، و مرغ بریون از شما سمت مایم برسه یه ریزه بو ، ما ر بسه
بستنی وا روکش طلا شنیدم هُنخورین شلغم پخته یو عشق وا لبو ما رِ بسه
هِرویم انجمن شعر و به یاد عشقما وا خیالش هُنکنیم ما گفت و گو ما رِ بسه
روزگار جرات عشقه دگه از ما بِگته زندگی وا یگ عیال جیغ جیغو ما ر بسه
گایی وختا که مین جیب ما پول و پل نیه نُکنه عیالما دِتو وِتو ، ما رِ بسه
شمایی که تیغتن هر چی بُبُرّه ، هُنبرین واسه مایم بذارین یه واشلو ، ما ر بشه
بوورین اَبراما رِ هر چی هُخواین به ترکیه بمانه یه چکه او ، مین سبو، ما رِ بسه
واسه چی پُر هاباشه دِریاچه ی ارومیه ؟ اِنقدی که بُمانه واسه وِضو ، ما رِ بسه
حالا که هِنُنباشه مایم بریم آنتالیا چُنبُلوکی بگیریم زیر پتو ما رِ بسه
هوای مملکتا ره گرد و دولخ بگته نِرِوه به چشمما، نرمه تِلو، ما رِ بسه
زندگی داره به آستین همه چو هُنکنه نروه بیشتر از این اگه فرو، ما ر بسه
دلما خوشه که مین این همه گرونیا نُباشیم بیشتر از اینا پشت و رو ما رِ بسه
وا تمم سختیاش، اما امید به زندگی بزنه کنج دل ما کور سو ، ما رِ بسه
شک ندارم تا قیامت همه چی خب هنباشه دلای پاروما (پاره ما) هاباشه رفو ، ما ر بسه
قصیده با گویش شاهرود زیبا
تا که هِنبیلی زمین کُوش و کُلاته، هُنبُرن تا که غافل هاباشی، شلوار پاته هُنبُرن
اِنقده بد هابیه دنیا که هِمطو سُرمه یه هِنزنن از چشمت و برق نُگاته هُنبُرن
هر کسی هر جوری که هنتانه دزدی هُنکنه وای به حال عده ای که بووراته هُنبرن
اون که از دیفال مردم هِنگیره بالا هِره بِیتره از اون کسا که محتواته هُنبرن
خیلیا مال حرام از کِرّه شُن پایین هِره تا بتانن ابتدا تا انتهاته هُنبرن
خیلیا اهل نماز و روزه ین ، وا این همه کل تاریخ و همه جغرافیاته هُنبرن
هُنکنن کاری که به دین و خدایم شک کنی تا به عرش حضرتش سوز صداته هُنبرن
کارگرا هِندزدن از کار درست و حق پسند ازصاحاب کارا نگو، کل قواته هُنبرن
کاسُبا هر روز جنسا ر گرونتر هُنکنن اهل بازار اعتقاته (اعتقادِ)به خداته هُنبرن
تا هِری مین اداره هِنگن این فیشه بریز یگ دفه تا نقطه جوشش، دماته، هُنبرن
گایی وختا هِنگَنِت، پولی بِشُّلان زیر میز نه سلامی نه علیکی، اشتهاته هُنبرن
پول اویو ، پول برق و پول کوفت و زهر مار چار قرون پولی که ته جیب قباته هُنبرن
یگ طرف نرخ دلار هر روز بالاتر هِره عمرتو ، اعصاب بِیتر از طلاته هُنبرن
هیشکی یم گردن هِننگیره که کار ما بِیه وا همین ترفندها آشت وا جاته هُنبرن
چاره ای باشه اگه از سرزمین توس هم قبله گاه هشتمین یعنی رضاته هُنبرن
وا خودیا چون بدیم و وا غریبه آشنا واسه از ما بِیترا ، مشگل گشاته هُنبرن
نه به نفرین کار درست هُنباشه یو نه به دعا شک نکن ظلما که آثار دعاته هُنبرن
وقتی که تو وا خودیها اینطَری تا هُنکنی دشمنایم کل فرهنگ و غناته هُنبرن
هِنگن اینجه کشور صاحب زُمُنه ، من چطو بوورم هاباشه وقتی اعتقاته (اعتقاد) هُنبرن
پیش چشمت روز روشن وا هزار دوز وکلک مَچّد و محراب و شور خانقاته هنبرن
یگ دفه واست به زور جشن تولد هِنگیرن صد دفه هر روز تابوت عزاته هُنبرن
دست وردار از دلم که خون شد از نامردمی اولش کور هُنکنن ، بعدش عصاته هُنبرن