بمب کووید 19

افتاد بر جان بشر مانند اختاپوس         

       از کشور چین بر جهان ، یک درد نا مانوس

دردی که دنیا را تکان داد و سرایت کرد

    انسان به انسان ،منتقل شد نوعی از ویروس

بمب « کووید نوزده » از آسمان افتاد     

          پیچید   درگوش جهان از مرگها، ناقوس   

ناچار وقتی پخش می شد در تن دنیا   

     بر کشور ما پاره ای افتاد از آن منحوس

ناپاکی خود را به جسم و جان میهن ریخت   

 پر شد تمام شهر هامان از غمی  مخصوص

از قم که راه افتاد سر زد یک به یک هر جا 

   تهران وتبریز و اراک و رشت تا چالوس

از این طرف سمنان وگرگان و خراسان رفت 

   آلودگی ها برد حتی در حریم توس 

گفتم که دنیا شد به آن درگیر ، یعنی که 

   رفت از اروپا ، سمت یو اس آ و بعدش  روس

آثار سوء اش قابل وصف و  شمردن  نیست     

  تنها بود یک قسمت از آثار آن ، محسوس

نزدیک عید سال نو بیماری مُسری  

            انداخت  بر خواب خوش هم میهنان  کابوس

بیمار شد بسیار وامکانات ما شد کم    

        مرگ ِمیان بُر شد برای عده ای، ملموس 

 واگیر آن بسیار و آلوده شدن آسان   

       مردم شدند از ترس آن در خانه ها محبوس

در دفع آن تعطیل شد کشور به یک باره  

 بدتر شد از دوران طاعون و تب تیفوس

چه نازنین هایی که رفتند از میان ما

    ماند از برای اهل میهن حسرت وافسوس 

چندین پرستار وپزشک خوب وبا وجدان

 هر یک به کار خویش داناتر ز جالینوس

پرپر شدند و با شهیدان ره خدمت  

         لبیک سردادند سمت حضرت قدوس

نزدیک تر شد از همیشه مرگ بر مردم  

  تعطیل شد حتی برای عید ماچ و بوس

حالا به جای خنده و تفریح و سرگرمی

   داریم  ترس مبتلا گشتن به این ویروس

یارب خودت راهی برای دفع آن بگشا

  آتش فراوانتر شده از آب اقیانوس

گر این بلا از حضرتت نازل شده  باری

   بر ما ببخش و درگذر، به  حق  شاه توس  

از ما جز استغفار کاری بر نمی آید

  ما را نکن از رحمت مخصوص خود مایوس !

کشور محترم چین به خدا ! غم داریم

کشور محترم چین به خدا ! غم داریم          

         مرگ تولید نکن ما خودمان هم داریم !

کورونا چیست که تولید و صادر کردی    

              چه کسی گفت که ما دغدغه ای   کم داریم ؟

خوردن مار وسگ و سوسک  و خفاش ز توست

       ما برای خودمان بهتر از این  سم داریم!

جاده ها ، زلزله ، طوفان  و حوادث یک سو   

             سکته و مرگ مفاجاة و منظم داریم     

تازه دشمن که  کمر بسته نابودی ماست        

            پی دفع غلطش  خط مقدم داریم

هر چه را فکر کنی ما خودمان ساخته ایم

               هر چه در مغز تو جوشیده ، مسلم داریم   

از پرایدی که شده قاتل ابناء وطن        

          تا هوای بد و پردود و پر از دم داریم 

مغزها را خودمان سخت فراری دادیم  

              مرگ خاموش از آینده مبهم داریم

ریزگرد و ملخ و آفت و سرما وتگرگ      

      هر چه بد هست به هر نقطه عالم داریم 

خشک سالی دو سه سال است از اینجا رفته 

     عوضش سیل و گِل و خانه پرنم داریم

اگر از سردی و گرمی نرود کار ز پیش    

       مردن بر اثر  عطسه محکم داریم!

کار از اینها که شمردم اگر اصلاح نشد

     خودکشی بر اثر عشق به مریم  داریم

پی دام دگری باش به جای دگری   

       خودمان هر چه کنی درد فراهم  ، داریم  

تو که هستی که به هر جا  کورونا بفرستی

       ضد ویروس تو ما دارو  و مرهم  داریم 

دست بردار ز تسخیر جهان با نیرنگ   

        ما به دفع شر تو عزم مصمم داریم.

کورونا آمد و یک عده گرفتار شدند

کورونا آمد و یک عده گرفتار شدند

                 ناخود آگاه در این واقعه بیمار شدند

          چینیان غائله مرگ مهیا کردند   

              باعث و بانی دردسر بسیار شدند

کس نفهمید چه کردند که دنیا لرزید   

      ناشر این همه ویروس دل آزار شدند

مرگ تولید نمودند و صادر کردند   

      صاحب بیشترین رتبه وآمار شدند 

یک نفر آمد و ویروس به ایران  آورد

   مبتلایان پس از آن واقعه تکرار شدند

کار بر اهل وطن سخت شد و طولانی   

        شاهد واقعه ای  تلخ و اسف بار شدند    

          بسته شد مدرسه ها ، تا نشود کس درگیر   

      درسها ماند و تکالیف  تلمبار شدند

ترس و وحشت ز سرایت،  همه سوجاری شد  

   مردمان خانه نشین از سر  اجبار شدند

  عده ای جان به کف خویش گرفتند به عشق  

       و در این حادثه  سر چشمه  ایثار شدند

سوی  درمان و توانبخشی مردم رفتند   

          سبب ایمنی  مردم بسیار شدند

بی ریا در پی خدمت به خلایق بودند   

        گر چه خود طعمه این دیو جهانخوار شدند

عده ای هم که به زالو صفتی خو دارند  

         پی انباشتن ثروت بسیار شدند

نفع خود را به ضرر کردن مردم دیدند  

      بدتر از موش پی غارت    انبار شدند

با گران کردن اجناس و مخفی کردن     

      فارغ از دغدغه این  همه دشوار شدند

حیف نام بشری روی چنین حیوانات      

      که در این غائله سرکرده  اشرار شدند  

کورونا می رود از بین به این زودیها

         ننگ آن سهم  کسانی است که خونخوار شدند

هر که مشغول به خدمت شده حق یارش باد

  بوسه بر دست کسانی که پرستار شدند

باز ایام به کام همگان خواهد شد      

        گر چه یک عده در این بین  عزادار شدند

حق نگه دار کسانی است که با صدق وصفا

  به دل تنگ وطن همدم و هم یار شدند

شک نداریم که این مرحله طی خواهد شد 

  مردم خوب وطن آگه و هشیار شدند   .

بعد از این حادثه امید که غافل نشوند 

     دل به غفلت نسپارند چو  بیدار شدند!

گرگها در گله بودند و شبان را خواب برد

گرگها در گله بودند و شبان  را خواب برد  

       کدخدا در خواب غفلت بود، ده را آب  برد

خواب خوش با مستی چوپان به هم آمیختند   

       ثروت یک  ایل را  ، سیل شراب ناب برد

 هر چه از این ماجرای تلخ  باقی مانده بود    

    صبح فردا جای سهم خویشتن ،  ارباب برد

آن چه از گرگان زیاد آمد به سگها شد نصیب   

        لاشه های نیمه جان و مفت را   قصاب برد

ده تهی شد از صفای  جست و خیز بره ها

         خنده  زنگوله ها را گریه سیلاب  برد

خانه ها خالی شد از لبخند دختر بچه ها

             مادران را گریه اطفالشان  از تاب برد    

مردها  درگیر افیون و غم  و  الکل  شدند

        طعنه بدنامی اش را دوست ناباب برد

آب از سر چشمه گل شد صید ماهی شد زیاد

     پیله ور هم سود سرشار از نخ و قلاب برد  

هر کسی اوضاع را آشفته دید از حرص و آز

   هر چه در دستش امانت بود از  اسباب ،  برد

 نا امیدی ریشه هایش را به دلها پهن کرد  

        کینه  آمد عشق را از سینه احباب برد 

 روز اول جای  نیلوفر کنار سبزه بود    

         غفلت او را کند و با خود    تا دل مرداب برد

بر سر ما هر چه آمد از جفای خویش بود  

     آبروی  نوح را فرزندِ بی آداب  برد

رد پای هیچ کس در ماجرا  پیدا نشد    

       پا به راه کج دوید و وصله را جوراب برد

نیمه شب که می شود ما شاعران گل میکنیم

  نیمه شب که می شود ما شاعران گل میکنیم

 هر چه بیخوابی رسد با جان تحمل می کنیم   

  عشق  را با هر چه احساس قشنگ و دلپذیر

    جا  گزین مستی افیون و الکل می کنیم

روح ما چون مست شد گرم سرودن می شویم      

 می سراییم از دل و با جان تغزل می کنیم

دختران شعر ما هر چند فرتوتند وپیر 

        با حلول عشقشان حس   تکامل می کنیم 

این  غزل گفتن برای هیچکس نانی نشد 

   ما غزل ها را ولی با  جان تناول می کنیم 

جان ما دلبسته عشق است و دنیای سخن

   گاهی از سعدی وحافظ هم تفال می کنیم

با جناب حق تعالی با زبان حال دل

       حال خوبی تا که پیدا شد توسل می کنیم

امر به معروف و نهی از منکر ما شعر ماست

   روضه و مدح و ثنا را هم تقبل می کنیم

هر خطیبی وامدار گفته های ناب ماست 

   تا  سخن از دل بر آید ، را تساهل می کنیم

بارها ما زخمی  تیغ زبان خود شدیم 

     باز با این  حال با دردش  تجاهل میکنیم

خرم از آنیم که اهل صداقت بوده ایم 

   گر چه در چشم بداندیشان تنزل می کنیم

شاعران آیینه های حق نمای عاشقند 

  عشق را با یک یک آنان  تبادل می کنیم .

همسان سازی حقوق بازنشستگان سیستم بانکی

گر حقوق افزون نشد این را به فال بد نگیر 

      با کم خود کن قناعت ، روی از ایزد نگیر

آن که دندان می دهد نان می دهد محنت نخور

   بهر روزی بر دل خود غصه بی حد نگیر

قسمت تو هر چه باشد می رسد از خوان غیب

    گر توانستی و زنگ خانه ات را زد نگیر

یک دو روزی بر سر این سفره مهمانیم ما

      هر چه پیش آید خوش آید توشه جز مقصد نگیر

 روزی ما بیش از آنی که خدا فرموده نیست 

   اینقدراز  او سراغ  باید وشاید نگیر

می خورد بر سنگ روزی شیشه عمر بشر

       شیشه را در معرض سنگی که می افتد نگیر

گر به فرقم می زنی ، شمشیر را از من نخواه

گر به فرقم می زنی ، شمشیر را از من نخواه

    خود فراهم کن ، تفنگ و تیر را از من نخواه

اینقدر با من سخن از طعم آزادی نگو     

        گر به زندان می بری ، زنجیر را از من نخواه

حکم مشروعیت از هر کس که میخواهی بگیر

  نامسلمانم بدان تکفیر  را از من نخواه

جرم لازم نیست تا یوسف بیفتد توی چاه

        نا برادر چون شدی ، تقصیر را از من نخواه

در شب کوتاه دنیا  خوابهایت را ببین        

      صبح صادق چون دمد ، تعبیر را از من نخواه

من فرو دست و تو بالادست اما عاقبت   

       وقت زیر ورو شدن  ، تدبیر را از من نخواه

چرخ دنیا گر دو روزی گشت بر کام دلت  

    چون نچرخد  ، چرخش تقدیر را از من نخواه

روزگاری این بلندیها به پستی می رسند

         در سرازیری تو سرعت گیر را از من نخواه

تلخ وشیرین تو هم یک روز قاطی می شود

    جام خود را سر بکش  تقطیر را از من نخواه.

یک شب آخر آه مظلومان اثر خواهد نمود

    ای ورق برگرد ، زود ودیر را از من نخواه 

سلامم را اگر پاسخ نمی گویی

سلامم را اگر پاسخ نمیگویی         

     اگر سرما لبانت را به پاسخ وا نمی دارد                                                      

        و گرمای نفس های غزل داغت نمی سازد                                                

           کمی طاقت بیاور                                                                             

               تا بهار رفته در هجرت                                            

                    به همراه پرستو ها بیاید از سفر های زمستانی .     

                               و آنگه در به روی سینه تنگ تو بگشاید -         

      و گلذانهای خالی از طراوت را صفا بخشد .  

              اگر آن روزها من هم شهود سبز دنیا را -       

                  شهادت داد چشمانم          

                 سلامم را میان بقچه ای پیچیده از احساس ،          

                        تقدیم   تو خواهم کرد .         

              و صدها بوسه را اغشته با عطر سپید یاس تقدیم تو خواهم کرد .         

                  کمی طاقت بیاور                                                         

                                آسمان بی پالتوی تیره وخاکستری در معرض انظار می آید ،    

                                        دوباره فصل لبخند وگل و دیدار می آید .             

                                                      نسیم از کوچه های آشتی با یار می  آید .    

                                                         و من با یک سلام گرم مثل روزهای داغ تابستان           

                                        به جانت هرم  می ریزم                                            

                                             و عشق ودوستی را باز در جانت می انگیزم.

تا نیازی هست بر ما چون ، برادر می شویم

تا نیازی هست بر ما چون ، برادر می شویم 

           مثل  فرزندان یک بابا و مادر می شویم

دوستت دارم برادر ، کار بردی می شود

                خوش قد وبالا و خوش رقص و معطر می شویم

بارک ا... ، آفرین ، احسنت ، کاری میکند   

                  بر دل مشتاق ما که زود باور می شویم

هر گرفتاری که باشد  زود باید حل کنیم      

              گرنه مسئول خدای حی داور می شویم

بر زمین باری اگر افتاده  ، حتما بار ماست  

         لاجرم تا بردن آن بار، ما خر می شویم

نردبان لازم اگر شد تا کسی بالا رود     

           شانه  را خم می کنیم و نردبان تر می شویم

مشکلی گر باشد و یاری رسان لازم شود 

            رستم دستان و مردان دلاور می شویم

دائماً با وعده های دلفریب و دلنواز   

            در تمام صحنه ها مرد و  تکاور می شویم  

 کار چون انجام شد ازتو به خیر، از ما  درود   

   صفحه بر می گردد و ما جور دیگر می شویم

وعده ها چون آب خوردن خلف وعده می شود   

      ما غریبه ، دزد ، نامرد و ستمگر می شویم 

گر برای حق ستاندن پافشاری هم کنیم

آشنا با واژه های گبر وکافر می شویم

هر چه بیگاری است  مال ماست اما وقت مزد

     ناتنی هستیم  و قطعا ً نابرابر می شویم

در عزا و در عروسی مرغ را سر می برند  

      قرنها  با این روش داریم پرپر می شویم  

سفره ما جز شعار بی عمل چیزی نداشت  

        در سر این سفره هی داریم ،لاغر می شویم

مشکل ما ساده بودن نیست ، از یک رنگی است

    آب زیر کاه  اگر باشیم، محشر می شویم

آفرینِ نا بجا عمری است  ، ما را می کُشد 

            ما از این هورا کشیدنهاست که  کر می شویم!