روز روشن بی چراغ و شیوه شبگردها

روز روشن بی چراغ و شیوه شبگردها      

رفت توی جیب مردم  پنجه نا مردها

هر کسی طرحی برای بُرد خود آماده کرد    

تاس ها افتاد هر دم  روی تخته نردها

اختلاس و اختلاس و اختلاس و اختلاس      

پر شد از اموال مردم کیسه  بی دردها  

محض آقا زاده ها شد خط ویژه اختراع       

شد نصیب کُل مردم ، طرح زوج وفردها

روز اول هر که آمد وعده های شیک  داد

چون سوار کار شد، حاشا ز دست آوردها !

دین ستیزان ، دینوران را دور کردند از خدا   

کاشکی روزی  سر آید دور این بد کردها !

مردهای آتش و خون ، خون دلها می خورند  

کی دوباره خوب گردد حال این دل سردها؟

لحظه لحظه بام شان  هر چند  بالا می رود            

عاقبت روزی می افتد تشت این تُوُ  زردها !

فکر فردا بکن امروز که حالی داری

فکر فردا بکن امروز که حالی داری                

تا دم مرگ مپندار  مجالی داری

دفتر عمر تو هر روز ورق خواهد خورد           

با خبر باش که پایان و زوالی داری

زندگی ابر بهار است و گذر خواهد کرد         

در پی شادی هر روزه  ملالی داری

گر چه امروز رُخت ماه شب چارده است        

رسد آن روز ببینی که  هلالی داری

دست طوفان همه بار تو را خواهد ریخت       

گر چه بر شاخه خود میوه کالی داری

تا دم مرگ مرو در پی مال اندوزی        

مال تو نیست اگر مال ومنالی داری

دست خالی سفر سخت خود آغاز نکن  

راه دور است ، تو در سر چه خیالی داری ؟

باید  این مرحله را یکه و تنها بروی  

دل نکن خوش که تو هم اهل و عیالی داری

 تا که پلکی بزنی وقت سفر آمده است         

ای دل تنگ عجب قصه و   فالی داری

دم مُردن که شود ، حال تو را می گیرند  

پیش خود فکر نکن جاه و جلالی داری

ملک الموت به تو درس ادب خواهد داد   

فارغ از آن که تو ابهام و سئوالی داری

جرعه جام اجل را به تو می نوشانند     

هر چه هم کج بروی، رزق حلالی داری

غافل از گردش دوران نشوند عاقل ها 

تو اگر پند نگیری ، چه کمالی داری ؟

این تن عاریتی را به زمین جا بگذار   

راهی اوج بشو  تا پرو بالی داری!