عشق تو درون مایه شاعر شدنم بود

عشق تو درون مایه شاعر شدنم بود   

انگار که از روز ازل در بدنم بود

بازار غزل گرم شد از هرم حضورت  

خورشید نگاه تو میان سخنم بود

هنگام تماشای تو سرخورد دل من  

افتاد در آن جاذبه  که  راهزنم بود

رسوای جهان گشتم ازین عشق مجازی    

رسوایی ام از پارگی پیرهنم بود

حاجت به کسی نیست که نفرین بنمایی 

این آتش جانسوز از اول به  تنم بود

مجنونی من جوشش یک حس درونی است  

لیلایی تو  خواسته خویشتنم  بود!

می رود در کار عشقت هستی ناقابلم

می رود در کار عشقت هستی ناقابلم           

حال خوبی می دهد دیوانه بودن بر دلم

دوست دارم با تو باشم تا ابد در یک قفس     

تا که تنها در بهشت عدن باشد منزلم

گیسوانت را رها کن  روی امواج نسیم        

تا بگیرد بوی گلهای بهاری محفلم

گاهی از عطر دل انگیز رها در جامه ات    

شور عرفانی بده  بر خلوت بی حاصلم

 دستهایم را بگیر و دور اندامم بپیچ        

تا کند تلفیق رویا با حقیقت کاملم!

میوه عشق من و تو میوه ممنوعه است

خوب می دانم خطرناک است ! اما مایلم!

پوزش و عذر خواهی

با سلام و درود بر همه بازدیدکنندگان عزیز وبلاگم،

از این که نمی توانم صدای غزلهای با گویش محلی را پست بگذارم متاسفم.

همه دوستان می دانند که اشعار محلی  اگربدون صدا باشد نه تنها برای کسانی که با آن گویش بیگانه اند بی لطف و دشوار خواهد بود بلکه بسیاری از کسانی هم که اهل همان گویش هستند در قرائت آن سروده ها دچار سختی خواهند شد و بدین گونه شعر لطافت خود را از دست خواهد داد ، هر چند اکنون به مدد فضای مجازی و پیام رسانهای اجتماعی این امکان که صدا  هم ارسال شود ، ایجاد شده است و من هم اشعارم را  همراه با نوشتار و کلام در آن رسانه ها منتشر می سازم، بنابراین امیدوارم امکان ارسال صدا در بلاگ اسکای نیز فراهم شود تا همه بینندگان عزیز بتوانند خواننده اشعار و گویشهای محلی نیز باشند . با سپاس از همه همراهان گرامی

من شاهرودی ام و همین اعتبارمه ( با یکی از گویشهای شاهرودی)

من شاهرودی ام  و همین اعتبارمه      

هر چند مملکت همه شهر و ، دیارمه

شهری قشنگ و خاطره انگیز و دلربا   

کوه و کویر و جنگل و دریا ، کنارمه

 از دین من نپرس، فقط انقده بدان      

عشق علی و آل محمد شعارمه    

یگ نعمت عظیم خدا داده که نگو 

از بس که لطف خاص خداوند یارمه

نزّیک مشهدم، دو قدم مانده تا حرم   

همسایه امام رضا، افتخارمه

هر وخت دلم مگیره دو روزه مرم ، میام       

عطر حرم دوای دل بی قرارمه

فرقی نداره فصل،  که پاییزه یا باهار             

آقا خودش نشسته  و در انتظارمه

گاهی  صدا  مزنم یا رضا، رضا      

پاسخ مده بله! خودش خواستارمه

هر روز خم مشم طرفش السلام ، عشق      

با نور خود بشور  دل پر غبارمه

همسایه بدی اگه هستم، مریدتم       

بگذر ز من ببخش ، دل شرمسارمه  

آقا منه ببخش اگه بی ادب شدم          

خلق خوش و کریم تو گستاخ دارُمه

  از من خطا و از تو بزرگی ، طبیعیه    

با حب و مهر تو  به غریبه چکارمه 

 من خاک پای نوکر دربارتم نِیُم        

نشکن به قهر و غضب دل امیدوارمه!  

هخوام برم ازین شهر، به قولی جیم هاباشم (غزل با گویش شاهرود زیبا)

هُخوام برم ازین شهر، به قولی جیم هاباشم     

هر چی دارم هادنم ،بی زر و سیم هاباشم 

بار سَفِر دِوِندم ، برم یه جای عالی             

خدا بُوخوایه مشهد، برم مقیم هاباشم

امام هشتم ما ، خیلی مِیمُن نوازه     

نوکر اون امام ،خب و کریم هاباشم

  اذنم اگه هادنه، هر رو برم زیارت       

نِبیله واز دچار ، غصه یو بیم هاباشم!

صحن و سِراشه جارو، کنم به میل و رغبت        

خادم افتخاری، مثل نسیم هاباشم

دس به سینه وِستاکم ،جلو در ورودی 

جزو خوشامد گویا، به اون حریم هاباشم

یه چن تا دانه گندم ، روی زمین  دُپاشم      

چینه کفتراشه، منم سهیم هاباشم

وخت نماز که هابه ، منم بشم اذن گو      

شریک اُون ثواب ، خیلی عظیم هاباشم

هوا ، هوای عشقه، حرم خود بهشته   

هُخوام منم نَفِس کش، از اون شمیم هاباشم

خدا کنه نِونده ،  درکرامتش رِ     

یه وخت  سرانه، پیری نرم یتیم هاباشم

یه عمره کج بِرفتم، از در خانه حق      

خدا کنه بتانم، که مستقیم هاباشم

به لطف حضرت دوست کارمه اصلا(ح) کنم 

یه آدم پاک و خب ،عین قدیم هاباشم