قربان نگاهت که تب و تاب گرفته

قربان نگاهت که تب و  تاب گرفته          

انگار که تاثیر می ناب گرفته !

رخوت به سراپای تو افتاده و سستی     

چشمان تو را وسوسه خواب گرفته

توفنده بشو روح  مرا سخت بپیچان    

دریای دلم رخوت  مرداب گرفته

هر پنجره ای وا کنی امشب ز جمالت   

زیباست در این کوچه مهتاب گرفته

کم کم تو گذر می کنی و باز نگاهم      

پشت سر تو کاسه ای از آب گرفته

با رفتن تو می زند از سینه من پر   

تیری که به خود حالت پرتاب گرفته

 بگذار برای تو بغل باز کنم من      

چون عکس قشنگی که کسی  قاب گرفته !         

گفتم غزلی در خور عشق تو بگویم    

اما دهنم را  غم قلاب گرفته !

ژن های نکو در پی پول و پله هستند

ژن های نکو در پی پول و پله هستند      

هر جا که بود رانت ، در آنجا یله هستند .

مشتاق دلارند و پی یافتن آن                     

سازنده هر دام و کمین  و  تله هستند

یک سکه اگر پرت شود سمت سماوات        

در تیر زدن  زبده تر از حرمله هستند

در یافتن پول حریصند و طمع کار          

گرگ اند و به دنبال عبور گله هستند

هر جا سخن از پول شود گرد می آیند        

این خر مگسان جانورانی دله هستند

 انسانیت و مردی و  اخلاق ندارند             

آسوده از اندیشه این مسئله هستند

یک عمر بود همت شان پول و زر و زور    

تا باز دم  صوردر این مشغله هستند

نه صرف به مخلوق نمایند ریالی                     

نه در پی زاد سفر و راحله هستند

آرام نگیرند ز حرص و طمع و آز              

تا بازی با مرگ در این مرحله هستند !

گفتم که به یک جمله فقط مختصرش کن        

گفتا که چنان کِرم به هر مزبله هستند !

در طلیعه فجری دیگر

دوست دارم من زمستان را بــــرای بهمنش               

دیدنی تر می شود هر فجر نو ، گل دادنش

انتظاری نیست تا گل وا شود در فصل سرد              

غنچه سر بیرون بیــارد از غلاف مسکنش

سنت الله است ایـــــن که در بهاران وا شود               

گل به صحن دشت با رنگین ترین پیراهنش   

یک زمستان ناگهان این قاعده وارونه شد                

حق مقرر کرد ایـــــران را ، بهشت گلشنش

رسم میهن بر مدار دیـــــــــــــگری آغاز شد            

لاله ها جوشید در هــر جای کوی و برزنش

کس چنین اعجاز را تا آن زمان نشنیده بود             

 یا اگر هم بــــــود ،  منعی بود در وا گفتنش

کور دلهای جهان همواره در حق پوشی اند               

فـــــــکر خورشیدند  و با آوارشب پوشیدنش

غافل از قدرت نمـــــــایی های ناپیدای حق               

که خدا ذلت نوشته از بـــــــــــرای  دشمنش

شد فرشته وارد خاک وطن و دیـــــــو رفت              

تـــــــــــــا بپیوندد به اربابان چون اهریمنش

 در بهار انقلاب مردم ایـــــــــــــران زمین             

شد لگد مــــــــــال خلایق مشعل بی روغنش

گر خدا خواهد زمین خشک خواهد گشت نیل         

 تا کــــــــــه موسی را رساند بر زمین ایمنش

چشم وگوش دشمنان را کور خواهد کرد و کر         

تا که روح الله برگردد بــــــــــــه سوی میهنش

صبح آزادی دمید از مشرق ایــــــــران زمین          

روشن از انوار حق شد شهر و  دشت و دامنش 

 درس آزادی بــــــــــــــرای مردم دنیا نوشت         

پیر مــــــــــــــا با نفی  ظالم در مرام  روشنش

رسم استبداد شــــــــــــاهان را قیام او شکست         

پیرو حق بود و شد دلــــــــــهای عالم ، مأمنش 

کی رود از خاطـــــــــر ما آن زمستان قشنگ         

از بهار پُر گل و پُر لاله و پُــــــــــــر سوسنش

تا قیامت لاله خواهد رُست از خـــــــاک وطن        

جان فدای مـــــــــــــــــــردم آزاده و روئین تنش

ما همان نسل ســـــــــرافراز شهادت پیشه ایم        

کـــــــــــــــــه نگیرد کاستی آیین و رسم متقنش

گوش بر فرمان رهــــــــــــبر داده و آماده ایم        

تا که شیطان بشکند بـــــا ضربت ما ،گردنش !

یا ز ترس  انتقــــــــــــام ما گریزد روز وشب       

تا بمیرد مثل سگ در دخـــــــــمه بی روزنش .