چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )
چکاوک ها
شعر ، ادب ، عرفان ( چنانچه با نوشته ها و نظراتم موافق یا مخالف هستید لطفاً نظر بگذارید یا ایمیل بزنید تا تبادل نظر کنیم افزون بر این آماده همکاریهای نوشتاری و ادبی با علاقمندان می باشم )هر چقد که سخت باشه روز آدم، شو مِشه (غزل با یکی از گویشهای شاهرود زیبا)
هر چقد که سخت باشه روز آدم، شو مِشه
هر چی یخ باشه زمستن عید که شد او مِشه
صبر و طاقت وخت سختی مین دنیا لازمه
کی بدون خون دل گوساله قد گو مِشه؟
تا که انگوری نجوشه روی آتیش اجاق
کاسه مردم کجا شیرینِ از دیشو مِشه
بعضیا یَگسر گلایه دارن از صبر خدا
کار حق انگار با تعجیل و با اشتو مِشه
خسته ین از روزگار و تلخیای زندگی
تا که غمهاشن مخوا کهنه بشه هی نو مِشه
تا مرن که یگ گره از کار دنیا وا کنن
کارهاشن پیچ میفته واز تو در تو مِشه
مشگلات از پیش مایه هی مگیم مردم بدن!
سنگ ها از خانه همسایه ها پرتو مِشه!
دل ملرزه، پا ملرزه، آدما عاشق مِشن
ماجرا تقصیر چشم و خال کنج لو مِشه!
من غزل هِنگم ولی کار تویم، ای بد نیه ( با گویش شاهرود زیبا)
من غزل هِنگم ولی کار تویم، ای بد نیه
نمرته بیست هِندنم هرچند کم از صد نیه !
عشق تو کار دست من هادا یو من شاعر شدم
البته هیشکی که شاعر جدّ ، اندر جد نیه
مردم هنگن یارو دس وردار از این شری یا
مثل تو هیشکی مین وچای کل ممد نیه
من هنندانم چطو هابه که خاطر خوات شدم
کار عشقه این دگه به چار شو یو چرقد نیه
تو کجا و من کجا ، من آدم یگ لا قبا
بیتر هندانم خودم که حد من انقد نیه
دختر شهری تو یو من از دهات دوردست
مین کار عشق اما مبدا و مقصد نیه
وختی آدم یگ دفه کله ش هوایی هاباشه
دور جن دیوانگی هاش کار دیو و دد نیه
من هخوام یار تو هاباشم اجازه هندنی ؟
زود جوواب هادن که صبر و طاقتم بی حد نیه!
رباعی: گفتم که بیا به خانه، گفتی نمخوام ( لهجه شاهرودی)
گفتم که بیا به خانه ، گفتی نِموخوام
گفتم که نگیر باهانه ، گفتی نموخوام
خواستوم که بیِستُوم به کنارت بکشُم
درداته به روی شانه، گفتی نموخوام!
قسم بخور دل من آشنای کس نشوی
قسم بخور دل من آشنای کس نشوی
دوباره لقمه خوشمزه و ملس نشوی
غریبه باش به هر کس که آشنایت خواست
رفیق حال و هواهای زود رس نشوی
به هر نسیم معطر که پرسه زد در شهر
به عشوه سمت تو پیچید ، هم نفس نشوی
تمام وسوسه های قشنگ شیرین است
چه بهتر است به خوان هوس، مگس نشوی
سرک نکش به تماشای باغ همسایه
به فکر شاخه خود باش تا هرس نشوی
برای بال زدن راه آسمان باز است
به شرط آن که خودت عاشق قفس نشوی!
گر چه دلبستگی ام معلوم است
گر چه دلبستگی ام معلوم است
بیشتر خستگی ام ، معلوم است!
درد را هر چه می کنم پنهان
باز برجستگی ام معلوم است
این که از رنجش ام نمی گویم
عشق و پیوستگی ام معلوم است
دل من دائماً ترک برداشت
ردّ بشکستگی ام معلوم است
دیگر اما رسیده ام ته خط
راز آهستگی ام معلوم است
قصد دارم رها شوم از خود
راه وارستگی ام معلوم است !
از تو نخواستم که به من مبتلا شوی
از تو نخواستم که به من مبتلا شوی
اینک چه بهتر است که از من جدا شوی
راه من و تو خط موازی است تا ابد
حیف است که بپیچی و پر انحنا شوی
دستم دراز بود به سمت دو دست تو
اما نخواستی که بگیری و پا شوی
با من غریبه بودی و مغرور و سرد و خشک
هرگز دلت نخواست به من آشنا شوی
در کار عشق ساز مخالف زدن خطاست
باید به ضربه های دلت هم صدا شوی
گفتم که: «تو»! و تو گفتی بگو: «شما»!
حالا بمان به غربت خود تا شما ! شوی
محبت با مرا جزو کمالات خودت بگذار
محبت با مرا جزو کمالات خودت بگذار
میان نامه حالی خوش زحالات خودت بگذار
ز دل مشغولی ام غمگین نشو ، صبر و سکوتم را
به پای غرقه بودت در خیالات خودت بگذار
شنیدم پیشه کردی شیوه اهل نوشتن را
غم پنهانی ام را در مقالات خودت بگذار!
مرا هی سر دواندی هر تمنا کردم از وصلت
تو هم وصل مرا توی محالات خودت بگذار
چه کردی که دلم را تا همیشه با خودت بردی؟
مرا محض خدا جزو سئوالات خودت بگذار!
زدم به آب و آتش تا به دستت آورم اما
شکستم را به پای انفعالات خودت بگذار!
اگر بار دگر عاشق شدی قدری جسارت را
پس از تجربه در احتمالات خودت بگذار!
چرا وقتی نباشم من، دل تنگ تو می گیرد
بنا را بیش و کم بر اختلالات خودت بگذار!
هر کس نگران است از این وام نگیرد! ( قرار بود به ما وامی بدهند...)
هر کس نگران است از این وام نگیرد!
تا صبر و قرار از دلِ آرام نگیرد
قانع به همان اندک خود باشد و خرسند
تا بعد دلش از غم ایام نگیرد
امروز که این چار قران دست تو آمد
فردا دلت از سختی فرجام نگیرد
آن کیست که تا پول قلمبه به کف آرد
یک کیسه پر از پسته و بادام نگیرد؟
یا کیست که بار سفر و سِیر نبندد
از وسوسه ترکیه الهام نگیرد؟
یا میل به مشرق کند و چند صباحی
چند عکس به تایلند و ویتنام نگیرد!
یا حداقل خوش گذراند دوسه ماهی
از هر چه دلش خواست کمی کام نگیرد؟
ظرف دو، سه َ ساعت همه پول تمام است
قسطش ولی یک عمر سرانجام نگیرد
چون قسط کلان آید و پولی که نمانده
آیا نفری هست که سرسام نگیرد؟
آن فیش حقوقی که چریدی تو لبش را
باید دلت از کاهش ارقام نگیرد!
فردا که زن و بچه کند خرج تراشی
کو قلب که هر صبح و نماشام نگیرد؟
من یاد گرفتم که در این زندگی سخت
راهی بروم که کمر و پام نگیرد !