گرانی بس که بیرون رفته از حدّ

گرانی بس که بیرون رفته از حدّ        

در آمد از همه جدّ وپدر جدّ

فشار زندگی شد صد برابر              

در آمدها شده ده، خرج ها ، صد

درون سینه ها آتش فشان است                   

خدا داند که کی سر می گشاید

تنزل کرده سطح دین و اخلاق                 

همه دنبال پولند و در آمد

در آمد مختصر، اما هزینه                      

کشد بر آسمان هفتمین ، قد

هزاران خون دل باید که نانی                     

بیاید در کف ما یا نیاید

بدون پول مشکل می شود کار                      

ولو بر شیعه آل محمد

در این غوغا کسی فکر کسی نیست         

که حال و روز او خوب است  یا بد   

گمانم  دوره آخر زمان است                  

که هر که خورد ، خورد و هر که زد ، زد!

برادر از برادر می گریزد                  

پسر از مادر و بابای امجد

عمو و عمه و خالو و دایی            

به ذهن بچه ها دیگر  نگنجد

جوان می ترسد از همسر گرفتن      

دهد ترجیح  تا باشد مجرد  

بسی تحصیل کرده تا کند کار            

ز بیکاری شده دردش مشدد

پدرها در غم امر معاشند               

میان خانه ، مادرها ،مردد

که چرخ زندگی هر جور باشد       

به هر شکلی فقط باید، بچرخد

نمانده راه برگشتی به آنها            

نه راه روشنی بر سمت مقصد

تمام کوچه ها بن بست و مسدود    

تمام راهها ، با خط ممتد

در هر خانه ای را هم بکوبی    

نمی بینی کسی که در گشاید

نچسبد هر که محکم زندگی را     

یقیناً از بلندایش ،می افتد

غم بیچارگان ، رفت از سر ما     

نمی داند کسی ، خود را مقید

کسی دست کسی را گر بگیرد     

گمان دارند ، قصد سوء دارد

چنان وضع جهان ناپایدار است    

که گردویی نمی ماند به گنبد

مگر درد آشنایی نیست در جمع          

که درد دردمندان را بفهمد ؟

توانگر در خیال جمع ثروت             

و حاکم در پی ماندن به مسند

فرودستان ز کوخی سرد محروم          

فرا دستان پی  کاخ زبرجد

اگر این است دین ، جرمی ندارد       

کسی که می شود از بیخ ، مرتد!

نمی داند غم درماندگان را       

به جز ذات خدای حی سرمد

مگر رحمی به حال بندگانش      

نماید از سر اکرام ، ایزد

بیا دستی به سوی حق بگیریم  

بخوانیمش به حق نور احمد

گره از کار مردم باز سازد          

و رحمت را به ما افزون نماید

و گر نه بند ها را آب برده      

شکسته از فشار سیل ها ، سد !

بدین منوال گر باشد نماند

امیدی بر نفس های  مجدد!

تا حال دلم خوب شود گاه به گاهی

تا حال دلم خوب شود گاه به گاهی          

از گوشه چشمت به من انداز نگاهی

ناخواسته گر عطر تو  را باد بیارد          

هرگز ننویسند به پای تو گناهی

کافی است تکانی بدهی بر سر مویت             

یا رو سری ات را بتکانی سر راهی

تا باز دل من بزند پر به  هوایت               

آن گونه که طوفان بزند بر پر کاهی

 یا شاه غریبی که دلش سخت بلرزد           

از هیمنه و هیبت تعقیب سپاهی

هر دغدغه از یاد تو برخاست، قشنگ است   

زیباست غمی که تو به معشوق، بخواهی

از عشق بیا تا که امان نامه بگیریم

در دامن صیاد اجل نیست ، پناهی !

سخت اگر می گذرد این همه دلگیر نباش

سخت اگر می گذرد این همه دلگیر نباش   

غافل از مرحمت خالق تدبیر نباش

شب به چشم همه دردکشان طولانی است   

ناامید از سحر روشن  تغییر نباش

« دوسه روزی قفسی ساخته اند از بدنت » 

اکتفا کن به همان ، طالب زنجیر نباش

سر برآور و نظر بر افق باز نما           

در گریبان غم ازغصه سرازیر نباش

رود گشتی تو که از دشت به دریا بروی     

دل به دریا بزن ، از زندگیت سیر نباش

آن چه قسمت شده از روزی ما می آید       

نگران  کم و افزونی  تقدیر نباش

روزی از در چو نشد از سر دیوار رسد       

پی توضیح نرو در غم  تفسیر نباش

زندگی قصه خوابی  است پر از بیداری      

همه شب خواب ببین  در پی تعبیر نباش.