هِنگُمه که حرف اول آخره ، پول هِنزنه( با گویش شاهرود زیبا)

هِنگُمه که حرف اول آخره ، پول هِنزنه                            

آدم پولدار هر چی خواست بامبول هِنزنه

روی هرچی دست هِنبِیله، میون جیبشه                             

دستشه رو بهترین کالا یو محصول هِنزنه

مین هر مجلس هِره  جاش از همه  بالاتره                            

وقت خوردن بیشتر از حد معمول هِنزنه

حرفهاشه هِنخرن هر جا هِره وا جون ودل                         

گر چه حرف بی اساس و  غیر معقول هِنزنه

 عقل خیلی ها که در چشماشنه، مبهوتشن                          

وا همین راه وروش هم مردمه گول هِنزنه

تازه عزراییل هم وقتی بیایه پشت در                               

پشت خط هِنبیلشه  گوشیشه مشغول هِنزنه

او هِننچِکّه ز دست بعضیاشن رو زمین                            

یِه قّرانی ر به ضرب تیر و تک لول هِنزنه

 آخرش هنِگه که  رستم هم که  جیبش خالیه

زندگی چون گرگ هی ، چشماشه  پنجول هِنزنه

هِنگُمش خیره نباشه چشمت از اون آدما                           

حضرِت حق حرفشه رو نظم و فرمول هِنزنه 

از حلالش بازخواستت هُنکُنه وای از حِرُم                        

ذره ذره  کار خیر وشره باسکول هِنزنه

هر کسی که مال از هر راه هابه، جمع کرد                      

وارثش مین کثافت خانه جول جول هِنزنه  !

 مال باد آورده یَم خرج عطینا هُنباشه                              

هر چی قرتی بازیه هر وچه سوسول هِنزنه

خوش به حال هر کسی که پولشه در راه حق                   

هُنکُنه خرج و به کار خیر ومقبول هِنزنه

هر کی  در راه خدا خرج هُنکنه اموالشه                           

چون قیامت هابه ،اونجِه شاد و شنگول هِنزنه