هوای گریه دارُم ،محرمه، عزایه (نوحه سینه زنی به گویش شاهرودی)

توضیح : وزن عروضی این سروده ، مفاعلن مفاعل- مفاعلن مفاعل می باشد و می توان آن را با ریتم یک ضرب و سه ضرب  اجرا کرد.

به یاری و توفیق الهی ، در طول  تاریخ شاهرود،  این اولین نوحه ای است که به گویش شاهرودی  سروده شده و به جهت ثبت و ضبط در تاریخ ، تقدیم علاقه مندان می شود، چرا که تا کنون کلیه مراسم مذهبی و حتی سخنرانی ها به زبان فارسی انجام شده و کسی در صدد این نوع از سرایش نبوده است.

هوای گریه دارُم ،محرمه، عزایه      هر طرفی هِوینی، پرچمای سیایه

اگه دلت هُخایه، به کربلا بیایه     بُووُر به آسمُنها، بلندی صدایه

حسین حسین حسین وا= حسین حسین حسین وا

بگی تو دست ما ره  ،غمای ما زیاته      مایَم اگه نُباشیم ، کی هِنگیره عزاته

یَه بُرّی وِچّه شیعه، علم کش شماین    هر کُدُمه هِوینی ، عاشق خاکه پاته

حسین حسین حسین وا  = حسین حسین حسین وا

هِننتانم بُخوانم، مصیبت شما ره        روضه نُخایین از من ، دلُم کشش نداره 

وختی  طنین اسمت، هِمشکنه دلا ره    چه روضه ای بُخوانم، شهید کربلا ره؟ 

حسین حسین حسین وا = حسین حسین حسین وا

تنای پاره پاره،  به خنجر و به شمشیر   سراشن بُووُردَن، رو  نیزه های تقدیر

زنایو وِچّه هایم، پا بِرَنه به زنجیر     چِطو نباشه دل پیر،  ازین غم نفس گیر

حسین حسین حسین وا = حسین حسین حسین وا

 اُو نزدن به لُو شن، آتیش بگیره اُو شن  رو تنشن بِتاختن ، وا اسب و نعل نو شن

به پستی و رذالت ،کی هرسه به دو شن     لعنت به شمر ویزید، وا هر دنباله روشن 

حسین حسین حسین وا= حسین حسین حسین وا

از داغ این شهیدا ، بِشکسته قلب زهرا     آتیش بگیره دنیا، بِشسته به تُماشا

خون خدا بِرَخته، رو خاک گرم صحرا    حقشه که بمیریم ، ازین بلای عظما

حسین حسین حسین وا = حسین حسین حسین وا

آل علی اسیرن، به فرقه های ظالُم     کسی نمانده سالُم خاک بسر این عالُم      

چطو عزا نگیرم؟ بگین چِطو ننالم؟     تا انقلاب مهدی ، هنُنباشه خب حالم

حسین حسین حسین وا= حسین حسین حسین وا

 شاهرود سوم محرم 1444

بیامیه محرم ، غم بگته هوا رِه ( شعر عاشورایی با گویش شاهرود زیبا)

توضیح: عزیزان غیر شاهرودی برای درک صحیح از این گویش و تلفظ صحیح می توانند به صورت سه ضربی با وزن عروضی : مفاعلن، مفاعل- مفاعلن ، مفاعل قرائت نمایند.

بیامیه محرم ، غم بِگِته  هوا  رِه       

بیا یه کم به گریه، تازه کنیم  دلا  رِه

هر طرف ولایت ،که هِرِویم عزایه      

بشناس از این علامت،  شیعه مرتضا  رِه

روضه بخوان که حالم یه ریزه جا بیایه        

بزارین  ابر غصه، هر چی هُخا بُباره  

وَخی علم دِوِندیم ،قافله پیش دِر اُفتی     

نِبِیل دلم بمیره ، نِوینه کربلا رِه

هر جا دلت هُخایه ، بساط گریه جوره    

بُووُر به عرش اعلا ،تا هُنتانی صدا ره

 فریاد یا حسین از، هر طرفی بلنده    

کی بِدیه این همه ،مجلس  با صُفا رِه؟

آدم و جن و ملک ،به سینه شن هِنزنن    

صدای دل شکستن، ها بِگته سما ره

گریه کنای آقا ،که هِنزنن به سینه   

چاک هِندنن ازین غم ،جامه یو پیرنا رِه

خورد و کِلُن ، بِشستن، مودب و دو زانو   

سر هِندِنَن دمادم« فریاد از این عزا» ره

مچّد و منبرخانه، چه شور و حالی داره 

هِوینی وا چشم، دل تُمُم اولیا رِه

وِستاکِیَن دم در، خوشامدی هُنکُنن   

هِنُنباشه شک کنی،  حضور  انبیا رِه

نوح وخلیل و عیسی ، وا حضرت محمد  

اونطرفم که موسی، تکیه زده عصا ره

حضرت زهرا نظر داره به این مجلسا    

داره دعا هُنکُنه،  مردم با وفا رِه

فرشته ها، ملایک،بِیامِیَن فراوون   

تا بِوینن به شارود،  مجلس بی ریا رِه

همه بِیامِیَن که، بگن سرت سلامت    

حضرت مهدی بیا، بگیر تُقاص ما رِه

تا کی دِر اُفته تاخیر، امر ظهور شما    

دنیا چه وقت هِوینه ،روی گل شما رِه؟

ما از تُمم دنیا ، کنده هابه دلاما         

خودت بیا زنده کن، امید شیعه ها رِه

        ===========

تا روزی که نیایی، محرمه همیشه  

مین دلای شیعه،   یه چیز کمه همیشه

همینه آش و کاسه ، واسه شیعیانت

سهم همه عاشقات ، درد و غمه همیشه

هر سنگی یَم دِر اُفته هُنخوره ته سر ما   

آدُم بی صاحابم، سرش خمه همیشه

وخی بیا که دنیا خرابتر از خرابه        

تا وقتی یَم  نیایی ،  جهنمه همیشه

محرمم نُباشه،  دل و دماغ نداریم      

غم بزرگ غیبت،  فراهمه همیشه

محبت اهل بیت، مین دلای شیعه       

خدا خودش هِندانه، که محکمه همیشه !

اگه بدیم ، اگه خب ،منتظر شماییم     

دلای ما به شوقت ، مُصممه همیشه !

تا برسه به دستت ،پرچم جد پاکت 

به دست شیعیانت ، این علمه همیشه

به هر صورت که باشه، ما هِنگیریم عزاشه    

چایی مجلساما ، تازه دمه همیشه!

هر کس به علی مهر بورزد، بُرده (رباعی)

هر کس به علی مهر بورزد، بُرده

هرگز نشود خسته و دل و آزرده

بدبخت کسی که بغض او را دارد

کی زنده شود آن که دل او ، مُرده؟

از جام ولایت علی سر مستم (رباعی عید غدیر)

از جام ولایت علی سر مستم

مهرش نرود از دل من تا هستم

شادم که  کسی هست به هنگام ممات

چون دید فتاده ام ، بگیرد دستم!

رباعی عید غدیر

با مهر علی ما به جهان  آمده ایم

یک عمر از او در هیجان آمده ایم

بر راستی و درستی اش شکی نیست

راهی که تمام عمرمان آمده ایم

بیزارم از دنیا برای استرس هایش

بیزارم از دنیا برای  استرس هایش                

حیف از تمام روزها که ریختم پایش

گفتم که حتماً  جلوه های خوب هم دارد                   

روزی می افتد پرده ها از روی زیبایش

قدر تمام عمر کوشیدم و جان کندم                    

شاید ببینم عاقبت روی دلارایش

هر چه جلو رفتم چو سایه دور شد از من           

هرگز نشد کوتاه قدری از  درازایش

عمر خودم را مفتی مفتی هدر دادم               

بانگ دهل از دورها  خوش بود  آوایش

انگار دنیا مجلس جشن عروسی  هست       

او نو عروس و مردمان غرق تماشایش

 هر کس که می بینی اسیر جلوه های اوست       

خرد و کلان شهر مشتاق اند و شیدایش!

اما به جان عاشقانش خون دل ریزد             

این ساقی نامرد با ناز و تمنایش

ما کودکانی عاشق چرخِ فلک هستیم           

سرگرم و خندانیم در  پایین و بالایش

غافل از آن که پلک هامان می شود  سنگین         

ما را به خواب مرگ خواهد برد لالایش

خورشید سر برآورد، از مشرق نبوت ( عید غدیر )

خورشید سر برآورد، از مشرق نبوت                   

در حجةالوداع سال دهم ز هجرت

فرمان حق چنین بود ابلاغ کن محمد                      

بالا ببرعلی را،  بر منبر امامت

خاموش گر نشینی ، راه تو می شود گم                  

تکمیل دین نگردد الّا به این رسالت

از دشمنان نترس و اعلام امر ما کن                     

ما حافظ  تو هستیم ، از مکر این جماعت

در واحه غدیر خم در هوای سوزان                     

هنگامه ای به پا بود، چون لحظه قیامت

فرمان حضرت دوست چون و چرا ندارد               

از بندگان نباشد شایسته جز اطاعت

چون حاجیان خسته گرد آمدند یک جا                   

پیغمبر گرامی فرمود  با صراحت

هر کس که من ولی و مولای امر اویم                  

مانند من علی هم دارد بر او ولایت

یعنی که جانشین بر حق من علی هست                 

حبل المتینی اوست، تنها ره سعادت

تا بعد من  نگردند  گمراه اهل ایمان                     

اسلامیان نباشند، بی پرچم و علامت

بر دوستان دعا و نفرین به دشمنان کرد                 

خوشبخت آن که باشد از دوستان حضرت

ما را همین شرافت بس که محب اوییم                   

در جان ما فتاده ، برقی  از آن محبت

یک ذره جای خالی ، در سینه های ما نیست           

عشق محمد است و مهر علی به غایت 

بر پیروان ایشان امید رستگاری است                   

روزی که پرده ها را وا می کند حقیقت

یارب به عشق مولا از من بشو پذیرا                    

این چند بیت ناقص را از ره کرامت

کل سخنوران عالم  که جمع گردند                  

حق علی وآلش کی می شود رعایت؟

این برگ سبز را من تقدیم شان نمودم                 

تا دست های خالیم   کمتر کشد خجالت !

عید غدیر مبارک(رباعی)

شادم که مرا هست  دلارام علی

آغاز و ادامه و سرانجام ، علی

بر لوح وجودم قلم عشق نوشت:

آقام محمد است و مولام، علی!

گاهی برای گفتن، یک حرف هم زیاد است

گاهی برای گفتن، یک حرف هم زیاد است         

وقتی مخاطب ما ، گوشش به دست  باد است

دیدم حواس پرت است ،  دل را به هر که دادم     

هر چینی شکسته،  محصول اعتماد است

آداب مهر ورزی ،خواهان ندارد امروز      

بازار با وفایان ، این روزها کساد است  

صدق و صفا ندیدم ، در ازدحام این شهر    

بس خنده ها که عمقش دریایی از عناد است!

 از بس  که ساده بودم ، دنبال عشق رفتم 

این روزها برایم،  این جامه ها گشاد است

 شک می کنم به هر کس، زیبا سخن بگوید   

هر چهره قشنگی،  از پودر یا  پماد است !

هر مشکلی که باشد، با عقل می شود حل    

هر کس پی دلش رفت، یک عمر نامراد است  

 خط می کشم پس از این،   دور دل خودم را   

ویروس  دل پرستی، در حال ازدیاد است!