از زمین افتادن ما ، بد گُهرها ، راضی اند

از زمین افتادن ما ، بد گُهرها ، راضی اند       

از شکست شاخه ها تنها تبرها راضی اند

آدم سالم به افساد جهان خرسند نیست               

از عفونت های هستی ، نیشترها راضی اند

اشتران خسته از بار گران له می شوند             

صاحبان بار از سود  سفرها راضی اند

از نگهبانی که در ظاهر رفیق قافله است

رهزنان خفته در کوه و کمرها راضی اند

دوستان از مرگ یاران جامه بر تن می درند    

دشمنان از داغ جانسوز جگرها   راضی اند

کار دنیا در کف دون پایگان افتاده است           

تا بدین  منوال باشد، بی هنرها راضی اند

راست کرداران دنیا از صفا و صلح و عشق       

کجروان از فتنه ی آشوب گرها راضی اند

 سروها از اعتدال وراستی ها سربلند،

دارها با  رقص پیکرها و سرها راضی اند

فعل هر کس انعکاس روشنی از ذات اوست      

خُرمی از  آب و ، از آتش ، شررها راضی اند

 نامه اعمال ما را خیر وشر پر می کند          

خوب ها بر خیر و بدکاران به شرها راضی اند

بین خوبان وبدان یک روز روشن می شود       

تا کدامین دسته از سود وضررها راضی اند!