دل من غیر تو با هیچ کسی همدل نیست

دل من غیر تو با هیچ کسی همدل نیست

هر کسی بگذرد از تو به خدا عاقل نیست

عشق یک بار در خانه من آمده است

وای بر من که بگویند کسی منزل نیست

حسرت عمر هدر رفته مرا خواهد کشت

 دوست دارم که بدانی دل من غافل نیست

کمکم کن به تکامل برسم با عشقت

مرد اگر عشق نباشد به دلش کامل نیست

سخن عشق به هر لفظ و زبانی باشد

پیش صاحب نظران معنی آن مشکل نیست . 

خیلی بهاران مانده در خواب زمستانت

خیلی بهاران مانده  در خواب زمستانت                         ای منتهای مهربانی ، کو فراخوانت؟

پاییزهای غربتت پر کرده دنیا را                                 سر می رسد کی وعده های   مهر و آبانت ؟

چشمان ما تا انتهای کهکشانها رفت                              در جستجوی نقطه ای روشن از عرفانت

اما به جز حسرت نشد سهم تلسکوپها                           روشن نشد بر هیچ کس پیدای ِ پنهانت

دنیای  ما خاکستری تر ، می شود هر روز                   تا کی بیاید جمعه بی خورشید تابانت ؟

آن سیصد و سیزده نفر حالا کجا هستند ؟                     تا کَر کند گوش فلک را بانگ یارانت  ! 

هی خرده میگیرند بر ما دشمنان  عشق                       کی وا شود بند از زبان تیغ بُرّانت ؟ 

پلکی بزن سرمای دنیا را گلستان کن                          ای جمله نمرودها دور  گلستانت  

دنیا شدیداً تشنه صلحی گوارا هست                           ظرف جهان را پر کن از فتوای بارانت ! 

من با طلوع حس تو آغاز می‌شوم

من با طلوع حس تو آغاز می‌شوم

 هر صبح پای پنجره ات  باز میشوم

وقتی که قلب کوچه برای تو میطپد

درگیر حس و حال عالم پرواز می‌شوم

حالی عجیب در تن من پرسه می‌زند

باور بکن بیاد تو طناز می‌شوم

شعر و غزل بهانه با تو نشستن است

دارم دوباره حادثه پرداز می‌شوم   .