قصه تلخ محبت

محبت قصه تلخیست با پایان شیرینی  !

ولی بیچاره انسان با چنین  تاوان شیرینی !  

به جرم  عشق عمری  هستی ام را صرف دل کردم  

گذشت عمرم زمانی دیر در زندان شیرینی  

صداقت بردم و نیرنگ آوردند د ر کارم  

دغل ها را خوش آمد از چنین انسان شیرینی    

در این دنیای دون صرف کسی کن جان شیرین را

که بی منت گذارد در کف تو جان شیرینی !   

من از اول ندانستم صداقت کم خریدار است ! 

و خود را وفق دادم با چنان بنیان شیرینی ! 

به ظاهر من ضرر کردم ولی  تو خوب می دانی

که  باشد  هر صفا اندیش را پایان شیرینی !