مال مردم از گلوی هر که پایین می رود

مال مردم از گلوی هر که پایین می رود           

با خبر باشد که دارد سمت سجّین*  می رود

دیر یا زود از گلویش درد بیرون می زند          

افریقا هم که باشد ناله اش چین می رود

آن که از مال خلایق جیب خود را پر کند       

وقت رفتن تنگدست و زار و مسکین می رود

 این دو روز زندگی با خوب و بد خواهد گذشت     

وای بر آن کس که وقت مرگ  غمگین می رود

مرد اگر هستی بدزد از جبهه  بیگانگان              

از خودی دزدی نکن چون وجهه دین می رود

مال و ثروت های مردم می شود آتش فشان      

پاره هایش بر تنت چون تیر و  زوبین می رود

ظاهرت را مثل پیغمبر اگر کردی چه سود ؟    

در سرت وقتی که فرمان شیاطین می رود؟

گیرم آن که کل دنیا را ربودی با کلک        

دست آخر پیکرت بر خاک ِ بالین می رود

فکر پاسخ کن که فردای  قیامت دور نیست     

زیر این بار گران اسب تو  سنگین می رود

یاد آن جا کن که بی زاد و رفیق و توشه ای   

فکر آن صحرا که رستم  بی تبر زین می رود!

کام وارث بعد تو یک چند شیرین می شود

تا ابد بر روح تو دشنام و نفرین می رود!

               سجین= یکی از نامهای دوزخ