رمضان و خضر نبی

    گفته اند :

چون اسکندر به ظلمات رسید خضر پیامبر که همراهش بود ، یاران را گفت : این ریگهای ته جوی را می بینید ؟

یاران که در تاریکی چیزی را درست تشخیص نمی دادند گفتند : آری 

خضر فرمود : از این ریگها ، هر که با خود بردارد پشیمان خواهد شد ! و هر که هم بر ندارد باز پشیمان خواهد شد !

برخی گفتند :حال که قرار به پشیمانی است ، چرا با خود سنگینی برداریم ! و بر نداشتند !

 برخی دیگر نیز گفتند : حال که ما پشیمان خواهیم شد پس لا اقل مشتی و یا چند دانه ای محض اینکه  ببینیم چیست باخود بر می داریم و مشتی  ، یا کمتر بر گرفتند !

چون از ظلمات خارج شدند و به جهان نورانی رسیدند ، آن ریگها را بیرون آوردند و

به محض مشاهده آه از نهادشان بر آمد !

در پیش چشمان خیره شان جواهراتی می درخشید که تا آن هنگام هرگز هیچ چشمی مشاهده نکرده و هیچ پادشاهی  در خزانه خویش نظیرش را نداشت !

همگی فریاد حسرت شان از سینه بر آمد !

آنان که پاره ای بر گرفته بودند خود را ملامت و سرزنش می کردند که چرا ما  زحمت کشیدیم ولی بیشتر بر نداشتیم !

و کوله هامان را پر نکردیم !

و آنان هم که بر نداشته بودند نیز حسرت می خوردند که چرا ما نیز همچون دیگران اگر نه فراوان که مشتی بر می گرفتیم که نه سنگینی داشت و نه جایی می گرفت !

و هیهات که در آن هنگام نه حسرت و افسوس را ثمری بود و نه ملامت و پشیمانی را !

و چنین شد که نبی علیه السلام فرموده بود !

رمضان نیز چنین است !

 سرزمینی آکنده از جواهرات نایاب و گوهرهای ناب رحمت و برکت الاهی که در ظلمات درک ناقص ما عظمتش مشاهده نمی شود و قدرش ناپیداست !

و بار دیگر چنان خواهد شد که خضر علیه السلام فرموده بود !

 فردا که از ظلمات جهل خویش خارج شویم  ، در روشنای عرش خداوندی در عرصه محشر آه از نهاد همگی مان بر خواهد خاست و خروش حسرت مان  گوش فلک را خواهد آزرد !

که هر کس با خود مشتی ازین رهتوشه بر گرفته باشد  ،  ملامت کنان که چرا کم گرفتم !

و هر کس هیچ نگرفته باشد بر سر زنان که وای بر من که کاش اندکی بر می گرفتم که نه سنگین بود و نه جایی می گرفت !

و چنین است که یکی از نامهای قیامت ، یوم الحسرت است !    ( قران کریم ، سوره مریم آیه 39 )