بس که ذرات هوایت در سرم پیچیده است

بس که ذرات هوایت در سرم پیچیده است                  

شیشه عطر تو انگاری مرا بوسیده است

در تنم نبض خیالات تو جولان می دهد                     

از هجومش،  تاروپودم بارها  لرزیده است!

بس که حیران توام ،از خود فراموشم شده                  

این جنون دائمی عقل مرا دزدیده  است

هر چه می گردم به دنبال تو، کم می یابمت               

این معما را دل سنگ تو مشکل چیده است

 احتمالش هست ، راه دیگری را می روی                    

کفشهایت را هوای دیگری پوشیده است!

در نگاهت دیگر آن شرم  شرار انگیز نیست            

چشم تو شاید که از من بهتری را دیده است  !

در دلم یاد تو اما همچنان گل می کند                   

تا نپنداری که عشقم ریشه اش خشکیده است!

تا قیامت ، با خیال تو غزل خواهم سرود                   

دود از هر جا برآید آتشی خوابیده است !