شعر و غربت

آتش از چشمت که می ریزد ، چه حالی می کنی !

شعله از یادت که می خیزد  ، چه حالی می کنی !

در  دل تنگم که بوی شعر و غربت می دهد 

 یاد تو  ،  حسرت بر انگیزد ، چه حالی می کنی !

                       ***

از تو لبریزم ! ولی  غم  ناله ای پر سوز من  

 با غرورت در هم آمیزد ، چه حالی می کنی  ؟