غزل

پر می دهم دل را در آبی های بی سویت

هجرت خوش است از روستای طاق ابرویت

با من بیا آن سوی فرداهای روشن را 

خورشید ها می جوشد از سمت تکاپویت 

از بس که تیر عشق در چشمان مست تست

رم می دهم صحرای عشقم را در آهویت 

مستی اگر از سکر عشقت نیست تا زیباست 

مستم کن از جام شراب چشم جادویت 

تا هفت شهر عشق را همراه تو باشم 

دستی به دور گردن و دستی به بازویت 

ای که نسیم صبح را هر شب می انگیزی

پر کن نفسهای مرا از عطر گیسویت !