روز مادر یا روز زن ؟

امروز ، یا فردا بهانه ای است برای آن که آن را " روز مادر " بخوانیم !
و خیلی ها مخصوصا ، خانم ها سعی دارند بگویند روز " زن " هم هست !
ولی فرق زیادی ندارد
من می گویم : " هم روز زن و هم روز مادر " است !
برای آن که کادویی ناقابل تقدیم کسی که دوستش داریم کنیم
بهانه لازم نیست !
من حرف دیگری دارم :
میگویم اگر مادرمان را دوست داریم ، همیشه دوستش داریم
اگر همسرمان را دوست داریم
همیشه دوستش داریم
پس چه فرقی میکند امروز با دیروز یا با فردا ؟
چرا امروز با هدیه ای که در مقابل زحمات طاقت فرسای مادران و همسران ، هیچ است
آنان را به نحو ناشایستی ، تکریم کنیم
و فردا یا حتی ساعتی دیگر ، پرخاشگرانه و بی ادبانه با این عزیزان برخورد نماییم ؟
چرا یاد نمی گیریم که احترام به همسر و مادر و پدر و فرزند و همسایه و دوست و همشهری
و مشتری و هر انسان دیگری که با او روابط متقابل داریم منوط به روزی که آن را
روز مادر یا پدر یا دانش آموز و جز آن بنامیم نیست و همه روزهای سال روز مادر و روز زن و روز پدر است !
چرا برخی از ما یاد نمی گیریم که احترام به دیگران روز و ساعت خاصی ندارد ؟
من معتقدم که اگر امروز را روز مادر یا روز زن بنامیم به ساحت مقدس این عزیزان
بشدت بی احترامی کرده ایم !
من معتقدم که هر روز باید دست بوس مادران و پدران و همسرانمان باشیم !
هر روز باید به انان احترام بگذاریم و بیش از روز قبل آنان را دوست بداریم !
من به همسرم ضمن این که امروز هدیه می دهم تا به دلش نیاید که به یادش نبوده ام
اما هیچ روز خاصی را روز هیچکس نمی نامم !
من معتقدم همه روزهای خدا ، روز همه است :هر روز ، روز پزشک ، روز پرستار ، روز معلم ، روز پدر ، روز کارمند ، روز دانش آموز و همه روزهایی است که ما یا دیگران
آن را به نام خاصی نامگذاری کرده ایم و به نحوی بسیار ناشایست
و توهین آمیز و زشت از صاحب آن روز ، مثلاً به خیال خودمان قدر دانی می کنیم !
برای آن که کسی را تکریم کنیم باید همواره به او احترام بگذاریم و اگر این احترام با هدیه ای همراه شود بسیار زیباتر خواهد بود !
اما ما چه می کنیم ؟
امروز به مادر هدیه ای ناچیز می دهیم و فردا که کارمان دارد ، می گوییم فرصت ندارم !
به همسرمان امروز هدیه می دهیم و ساعتی دیگر به او پرخاش می کنیم !
امروز برای پدر جورابی میخریم و فردا که قرار است به دکتر برود کسی نیست او را همراهی کند !
اتومبیل پدری را که چشمهایش ضعیف و بدنش نحیف شده برای رفیق بازی بر میداریم و او که ناتوان از رانندگی در این شهر های شلوغ است باید عصا زنان با اتوبوس
به دنبال کارهای شخصی اش برود !
من دیگر از پدران و مادران سالمندی که آنان را در فراموشخانه های سالمندان
رها کرده ایم چیزی نمی گویم !
از مادران و پدرانی که تنها به این دلخوشند که زنگ در خانه شان بصدا در آید و کسی جز باد در را به رویشان بگشاید حرفی نمی زنم !
از زنانی که حاضرند در خانه های دیگران کار کنند تا زندگی خود و کودکانشان را به آبروداری بگذرانند و از مرد شان تنها توقع کتک نخوردن و حرف زشت نشنیدن دارند
چیزی نمی گویم !
از کودکانی که در حسرت نوازش بابا مانده اند ، حرفی نمی زنم !
من از همه کارهایی که همه ما باید هر روز سال انجام دهیم ، صرف نظر می کنم !
حرف من بسیار ساده است : من معتقدم اگر کسی خوب است
پس همیشه خوب است و بایدهمیشه به او احترام گذاشت و نیازی هم نیست که
حتما به او به هدیه دهیم و همین قدر که احترامش را نگاه داشتیم و حرمتش را نشکستیم
و حوائجی را که به ما دارد در حد توان بر آوردیم آن روز روز اوست ، پس اول احترام همیشگی و سپس هدیه دادن نه هدیه بدون احترام همیشگی !
که مادران و همسران و پدران ما آنقدر والا و شریف و دوست داشتنی اند که هیچ چشمداشتی جز همان احترام از ما توقع نمی کنند !
بیاییم یاد بگیریم که هر روز روز همه است و به همه احترام بگذاریم !

****               

کاش من هم ، مادرم امروز بود

تا که لبخندی به رویش می زدم

همره یک دسته گل با احترام

بوسه ها ، بر خاک کویش می زدم !