بوی خوب کاهگل

شهر از یاران تهی شد خانه از جانانه ها

کوچه ها لبریز شد از لهجه بیگانه ها

مردن احساس  از سنگ و بتن آغاز شد

بوی خوب کاهگل جا ماند در ویرانه ها

پیش ازین لبخندها کمرنگ و  تزویری نبود

گرم بود از آتش دلها ، هوای خانه ها

دوستی ها جلوه هایی داشت ناب و دلپذیر

دشمنی قانون خود را داشت در سامانه ها

 خانه همسایه ها ، بازارهرهمسایه بود 

نازنین و مهربان بودند  آن فرزانه ها

هر چه انسان  از اصالتهای دیرین ،  دور شد

ماند عید و آشتی در غربت    افسانه ها

از تمدن گرمی بازار مجنونها شکست

بوی  لیلی  ماند و صحرای دل دیوانه ها

من عجب دارم درین بیگانه بازار غریب

میکِشد بار رفاقت  را کدامین شانه ها ؟

پیله های درهم و تاریک ما را می کُشند 

روزنی ازنور میخواهیم  ، ما ، پروانه ها !