دو برادر

دو برادر بودند که یکی بسیار عبادت خدای میکرد ودیگری ضمن انجام واجبات  خدمت مادر مینمود . شبی آن که عبادت خدای میکرد قیامت را در خواب دید و از خدای عزوجل خطاب رسید که برادرت را بخشیدیم و تو را نیز به برادرت بخشیدیم ، برادر عابد به خداوند اعتراض کرد : که بار خدایا عمریست که شب و روز عبادت تو را کردم ورنج طاعت تو را بردم ، چگونه است که مرا به برادرم می بخشی ؟ از حق خطاب رسید که آنچه تو کردی مرا نیازی به آن نبود ولی انچه را برادرت کرد مادرت به آن نیاز داشت !

حال نتیجه بگیریم  که عبادت خداوند را چند خاصیت است :

اول :  آن که ازین طریق راه بندگی در پیش گرفته و  شکر منعم را گزارده و و ادب خود را نسبت به خالق متعال ابراز نموده ایم .

دوم : خداوند نیازی به عبادات ما ندارد و اگر ما بندگی خدای را کردیم به خودمان سود رسانیده ایم ، که قران مجید میگوید : مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَیْها ( سوره فصلت آیه 46 ) کسى که عمل صالحى انجام دهد، سودش براى خود اوست و هر کس بدى کند، به خویشتن بدى کرده است . و نیز فرموده است :

فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ ( سوره آل عمران آیه 97 ) خداوند از جهانیان بی نیاز است .

ونیز فرموده است : وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ ( سوره محمد آیه 38 )

خداوند بی نیاز است و شما فقرانید .

سوم : نتیجه کاملتر  عبادت خداوند وپیروی از دستورات او ، همانا ایجاد و تقویت روحیه انسان بودن و ارتقاء ملکات پسندیده و اکتساب اخلاق نیکوست و انسان مومن با پیروی از دستورات حضرت حق و انجام عبادات ، راه کمال انسانی را طی کرده و به صفات زیبایی همچون نوعدوستی ، و خدمت به خلق و رنج بردن از رنج دیگران و شاد شدن به شادی دیگران  و نظایر آن نایل میگردد لذا عبادت خداوند مرحله اول کمال و زیر بنای همه ملکات نیک دیگر است  و خدمت به خلق درمراحل بعدی کمال قرار دارد ، بنابراین با توجه به آن چه گفته شد کسی که همراه  ایمان به خدا و انجام واجبات ، خدمت به خلق ، خاصه مادر را سرلوحه امور خود قرارداده است ، در مرحله بالاتری از کمال قرار دارد تا آن که فقط در مرحله اول جای مانده است . از آن رو در هنگام محاسبه اعمال خداوند متعال هر کس را مطابق مرحله ای از کمال که در آن قرار داشته پاداش خواهد داد .