برای وامی که میخواستند به ما بدهند

منت وام عزیزان زمدیران نکشید

منت از آدم بی دغدغه آسان نکشید

به همان اندک خود قانع و دلخوش باشید

بر دل سوخته تصویر پریشان نکشید

بگذارید که با منصب خود خوش باشند

این همه آه از این سینه بریان نکشید

از طبیبی که نفهمد غم بیماران را

گر چه سخت است ولی منت درمان نکشید

به کباب دل خود جشن بگیرید ولی

جگر سنگدلان بر لب و دندان نکشید

شان و شخصیت خود را به تمنا ندهید

آبرو نزد فرومایه گروگان نکشید

روزی بنده به فرمان خدا می آید

منت از خلق خدا در طلب نان نکشید