گر به فرقم می زنی ، شمشیر را از من نخواه

گر به فرقم می زنی ، شمشیر را از من نخواه

    خود فراهم کن ، تفنگ و تیر را از من نخواه

اینقدر با من سخن از طعم آزادی نگو     

        گر به زندان می بری ، زنجیر را از من نخواه

حکم مشروعیت از هر کس که میخواهی بگیر

  نامسلمانم بدان تکفیر  را از من نخواه

جرم لازم نیست تا یوسف بیفتد توی چاه

        نا برادر چون شدی ، تقصیر را از من نخواه

در شب کوتاه دنیا  خوابهایت را ببین        

      صبح صادق چون دمد ، تعبیر را از من نخواه

من فرو دست و تو بالادست اما عاقبت   

       وقت زیر ورو شدن  ، تدبیر را از من نخواه

چرخ دنیا گر دو روزی گشت بر کام دلت  

    چون نچرخد  ، چرخش تقدیر را از من نخواه

روزگاری این بلندیها به پستی می رسند

         در سرازیری تو سرعت گیر را از من نخواه

تلخ وشیرین تو هم یک روز قاطی می شود

    جام خود را سر بکش  تقطیر را از من نخواه.

یک شب آخر آه مظلومان اثر خواهد نمود

    ای ورق برگرد ، زود ودیر را از من نخواه