نیمه شب که می شود ما شاعران گل میکنیم

  نیمه شب که می شود ما شاعران گل میکنیم

 هر چه بیخوابی رسد با جان تحمل می کنیم   

  عشق  را با هر چه احساس قشنگ و دلپذیر

    جا  گزین مستی افیون و الکل می کنیم

روح ما چون مست شد گرم سرودن می شویم      

 می سراییم از دل و با جان تغزل می کنیم

دختران شعر ما هر چند فرتوتند وپیر 

        با حلول عشقشان حس   تکامل می کنیم 

این  غزل گفتن برای هیچکس نانی نشد 

   ما غزل ها را ولی با  جان تناول می کنیم 

جان ما دلبسته عشق است و دنیای سخن

   گاهی از سعدی وحافظ هم تفال می کنیم

با جناب حق تعالی با زبان حال دل

       حال خوبی تا که پیدا شد توسل می کنیم

امر به معروف و نهی از منکر ما شعر ماست

   روضه و مدح و ثنا را هم تقبل می کنیم

هر خطیبی وامدار گفته های ناب ماست 

   تا  سخن از دل بر آید ، را تساهل می کنیم

بارها ما زخمی  تیغ زبان خود شدیم 

     باز با این  حال با دردش  تجاهل میکنیم

خرم از آنیم که اهل صداقت بوده ایم 

   گر چه در چشم بداندیشان تنزل می کنیم

شاعران آیینه های حق نمای عاشقند 

  عشق را با یک یک آنان  تبادل می کنیم .