بمب کووید 19

افتاد بر جان بشر مانند اختاپوس         

       از کشور چین بر جهان ، یک درد نا مانوس

دردی که دنیا را تکان داد و سرایت کرد

    انسان به انسان ،منتقل شد نوعی از ویروس

بمب « کووید نوزده » از آسمان افتاد     

          پیچید   درگوش جهان از مرگها، ناقوس   

ناچار وقتی پخش می شد در تن دنیا   

     بر کشور ما پاره ای افتاد از آن منحوس

ناپاکی خود را به جسم و جان میهن ریخت   

 پر شد تمام شهر هامان از غمی  مخصوص

از قم که راه افتاد سر زد یک به یک هر جا 

   تهران وتبریز و اراک و رشت تا چالوس

از این طرف سمنان وگرگان و خراسان رفت 

   آلودگی ها برد حتی در حریم توس 

گفتم که دنیا شد به آن درگیر ، یعنی که 

   رفت از اروپا ، سمت یو اس آ و بعدش  روس

آثار سوء اش قابل وصف و  شمردن  نیست     

  تنها بود یک قسمت از آثار آن ، محسوس

نزدیک عید سال نو بیماری مُسری  

            انداخت  بر خواب خوش هم میهنان  کابوس

بیمار شد بسیار وامکانات ما شد کم    

        مرگ ِمیان بُر شد برای عده ای، ملموس 

 واگیر آن بسیار و آلوده شدن آسان   

       مردم شدند از ترس آن در خانه ها محبوس

در دفع آن تعطیل شد کشور به یک باره  

 بدتر شد از دوران طاعون و تب تیفوس

چه نازنین هایی که رفتند از میان ما

    ماند از برای اهل میهن حسرت وافسوس 

چندین پرستار وپزشک خوب وبا وجدان

 هر یک به کار خویش داناتر ز جالینوس

پرپر شدند و با شهیدان ره خدمت  

         لبیک سردادند سمت حضرت قدوس

نزدیک تر شد از همیشه مرگ بر مردم  

  تعطیل شد حتی برای عید ماچ و بوس

حالا به جای خنده و تفریح و سرگرمی

   داریم  ترس مبتلا گشتن به این ویروس

یارب خودت راهی برای دفع آن بگشا

  آتش فراوانتر شده از آب اقیانوس

گر این بلا از حضرتت نازل شده  باری

   بر ما ببخش و درگذر، به  حق  شاه توس  

از ما جز استغفار کاری بر نمی آید

  ما را نکن از رحمت مخصوص خود مایوس !