نوروز 1399 مبارک باد

سال ، نو می شود اما دل ما غمگین است

   عامل این همه غم هدیه نحس چین است

نود وهشت پر از مشکل و بدبختی بود

      سال نو وای که از اول  عیدش این است

کورونا ریخته بر هم  همه سنت ها 

         حفظ جان اهمیتش بیشتر از  آیین است 

 چاره  تسلیم و رضا هست در این وانفسا

   آدمی سالم اگر بود ، جهان شیرین است

غم  اگر هست ، نشاطی به دل آدم نیست

  خواب خوش حاصل آسودگی بالین است

نه فقط حال مرا این غم جانکاه گرفت

     دل مردم همه از دست غمش خونین است 

کورونا تیغ اجل بود که از چین آمد 

      صنعت چین نه فقط ساختن ماشین است 

ملک الموت به تیغی که بود ساخت چین

  بین خوبان وطن در صدد  گلچین است

هر طرف می رود از مرگ خبر می آید

 مرگ و میرش به یقین بیشتر از تخمین است 

گر چه مردن شده آسان و سبک تر از قبل

 پیش ارباب مصیبت غم آن سنگین است

هر کسی خانه نشیند ، نشود درگیرش

 مبتلا گشتن او،  درصد آن  پایین است

شده ممنوع به دیدار عزیزان رفتن  

    بوسه و دادن عیدی همه اش توهین است

از سفر رفتن و تفریح حذر باید کرد

   تا خطر رفع شود چاره فقط تمکین است

عید امسال فقط خانه نشین باید شد 

   سفره غصه به هرجا بروی رنگین است!

هر کسی دغدغه جان خودش را دارد

  بهتر از خانه کجا امنیتش ، تامین است ؟

«عاقل آن است که اندیشه کند پایان را »

 عیدِ امسال پس از ماتم فروردین است !