از زمین و آسمانها گرگ می تازد به دشت

از زمین و آسمانها گرگ می تازد به دشت              

گوسفندان در تماشا ، گرگ می تازد به دشت

نو شبانها  گله را بر حال خود ول کرده اند            

غافل از احوال دنیا ، گرگ می تازد به دشت

گرگها را غفلت چوپان به وجد آورده است             

از فراسوهای صحرا ، گرگ می تازد به دشت

رد خون جاری شده در مرتع سبز چرا                       

مثل باران  ، سیل آسا ، گرگ می تازد به دشت

بره ها غافل از این احوال مشغول چرا                       

دم به دم از رد پاها ، گرگ می تازد به دشت

گوسفندان با  گمان خویش شبدر می خورند                 

از بن هربوته  اما گرگ می تازد به دشت

بره بودن در نگاه گرگها یک نعمت است                  

می رود این گله هر جا،  گرگ می تازد به دشت

با دریدن خو گرفته کام گرگ و ناگزیر      

تا نفهمد گله این را ،  گرگ میتازد به دشت

سروده 1399/1/6